Datasets:

adhammai

/

depression

like 0

Allahim ya😔.Ankisyete diycekler sonda...Vitaminler bakildmi sende abla? Benimde basaxma,basgillenme sersemlk problemim var bana nevroz soylediler azeriym ben abla😔

Endişeli ya da korkmuş hissetmiyorum

İlaç kullanmadan önce doğal ilaçları denemek her zaman iyi bir fikirdir, ancak işe yaramazsa, ilaç kullanmaktan korkmayın.

Çok yorgun / düşük enerji hissettim ve tuvalete gitmeden önce çok daha fazla (pooping), kramp çekiyorum.

Ormanımdaki garip adama çığlık atıyorum, çünkü evime doğru ateş etmesine neden olan silahı gördüğümde korkuyorum ve bunun beni daha da korkuttuğunu hissediyorum.

Durdurulamaz bir güç hissediyorum, sanki bir tanrı gibi, ama sonra bu his geçtiğinde kendimi daha da kötü hissediyorum, bu döngüyü durdurmak istiyorum.

bu hastalığın çilesini çeken genç bi kardeşinizim bütün entryleride okudum fakat iş bu hastalığı çeken güzel insanlarla mesajlaşıp bilgi ve tecrübelerini paylaşmaya gelince tıkanıyor

panik atak sırasında kendini kaybetme durumu çok kötü oluyor çevrendeki insanların uğultusu ve kafadaki bomboş duvar kaybettiriyor insana kendini

Garip hareketler yaptırıyor insana bu okb çok zor gerçekten Allah daha kötüsünden saklasın çok şükür yine demmk gerek

İçimdeki boşluk tarifsiz bir acıyla doluyordu, sadece ağlamak ve dünyadan tamamen kopmak istiyordum.

Farklı terapistler denedim ama hiçbirisi bu sıkıntıdan tam olarak kurtulabilmem için yeterli olmuyor.

Antidepresanların yol açtığı kalıcı yan etkilerle mücadele etmek beni gerçekten bunaltıyor.

Dünyanın benim için anlamı yok, çünkü ben dünyanın anlamını anlamıyorum.

Hem PMDD hem de şiddetli panik atak, kadınların yaşamlarında önemli zorluklara yol açan ve onların potansiyellerini tam olarak gerçekleştirmelerini engelleyen ruhsal sağlık sorunlarıdır.

Hayatım boyunca kronik depresyon ve anksiyeteyle boğuştum, ayrıca PMDD tanısı konuldu ve son zamanlarda ADHD veya ASD olup olmadığımı düşünüyorum.

Her zaman çok korktuğumu hissediyorum ve asla böyle değildim... Ara sıra kaygılanırdım ama bu kadar kötü bir şey olmazdı. Yürüyüşte günlük panik ataklar almaya başladım ve günlük bir savaş ya da uçuş hissi döngüsünde olduğumu hissediyorum...

Elif Altuner bak ben hastanede yattım sevgili yüzünden kapıldım bu hastalığa zaten bi anksiyetem vardı acaba anneme bişey olurmu acaba deprem olurmu ama gelio geciodu sevgilimle bi süreçten gectik ve bana 3 kat geldi omzlarımı skıodm dişlermi skıodm düşüncelere gelmesin diye ben bunla birlikte depresyonada girdim ölmek istyorm ama nasıl ölecm ölümden korkuyorm :) hele o ben deli oluyorm hastaneye yatıcm hastaneye yatarsam insanlar ne der böle kapalı kadınlardan korkuyodum acaba birini öldürrrmüüüm acaba biri beni öldürür mü ya annemi döversem aboo neler hele o ilaçları ilk kullanmya basladıgımda hayatımmmm tamamen tersne döndü dedimki buraya kadar bidaha asla eskisi gibi olamıcaksın doktor yaygın anksiyetesin ve suan zirve yapmıs durumda dio ama ben hala inannmıyorm bu anksiyete değil ben deliriorm bu doktrlar bişey blmıooo paxera 40 lık gece yatarken ketya 200 e basladm 8 aydır içiyorm ketyayı bıraktmmm bu hastalk birz yapıskan gecio ama yavas kıs aylarında tetikler ama gecick bide söyle düşün yanlız değilsin seni bu hale getirenler utansın bu allhın bi sınavı sabret ve anksiyetenle arkds ol :) gecicek delip gecicek ama gecicek

Gözlerimdeki bulanıklık azaldı, daha net görebiliyorum.

Çalışamıyorum maalesef tek derdim bu sıkıntımın bir an evvel son bulması

Hayatımda sürekli bir kaygı ve depresif dönemler var, bu dönemde enerjim düşüyor, intihar düşünceleri geliyor ve kendimi çok yorgun hissediyorum.

PMDD ile değerlendirildim ve teşhis edildim. Sadece aralıklı olarak değil, ilk başta günlük almak için ilaç reçete edildim. Vücudum günlük dozu almaya iyi yanıt vermedi ve mensesimden bir hafta önce daha düşük / çocuk dozunda almayı denedik. Rahatlamayı buldum. Almayı unutursam veya yeterince erken almazsam, semptomları tekrar yaşamaya başlayacağım. Bazen daha da kötüsü.

Hayatta gerçekten yalnız hissediyorum. İnsanlarla yakınlaşmak çok zor ve bu yüzden uzun süreli arkadaşlıklar kuramiyorum. Her şey sadece boşluk doldurucu gibi geliyor.

Hareket etmek için tüm gücümü kullanmam gerekiyor, sanki bedenimde bir ağırlık varmış gibi.

Son zamanlarda PMDD belirtilerim çok şiddetli.

boğazda sıkılık / boğazda zıplama ve nefes alma dürtüsünü mümkün olduğunca derin hissetme, çünkü yeterli havanız yokmuş gibi hissettiriyor.

1999'da distimi teşhisi kondu...doğru olmaya doğru yönlendirildi. Bunun anlamı, normilerin, distimi hastaları düşüncelerinde bu kaplamadan yoksunken, onlardan daha iyi puan aldıklarına dair haksız bir duyguya sahip olma eğiliminde olmalarıdır.

O kadar duygusal olarak müsait değil ve kapalı ki... ilişkide sorunlarımız olduğunda onu her zaman açmak ve neyin yanlış olduğunu tahmin etmek zorundayım çünkü duygularını paylaşmaktan tamamen aciz... ayrıca sekse ve dokunmaya karşı bir nefreti var.

otorite sahibi insanlarla konuşamama. herkesi bi bok sanma.dışarı çıkmadan önce plan yapma. planda en ufak bir değişiklik olduğunda o günün berbat geçmesi gibi semptomları bulunmaktadır.

Herhangi bir şeyden tükenmişlik aldığımda, irl'den yazılı / metinsel olarak da aktarılır.

Sanki herkes beni izliyormuş gibi hissettim. Tuhaf ve rahatsız ediciydi.

İnsanlara cevap vermek için gerçekten uzun duraklamalar yapın ve bazen insanlar cevap vermeyeceğini düşünür.

Kocamın distimiyesi ilişkimizi etkiliyor, ama tüm bu çabaları beni onun durumuna karşı umutlu kılıyor.

Kendimden nefret ettiğim ve başarısız olduğum için hayatta kalma şansımın olmadığı düşüncesi beni yıllarca takip etti, bu da sosyal kaygıya yol açtı ve ortaokul ve lise boyunca sosyalleşemememe neden oldu.

Bir şey olduğunu bilen ve ailemle konuyu açan öğretmenlerim vardı. Ebeveynler hiçbir şeyin yanlış olduğuna inanamadılar çünkü evde konuşmakta zorlandım. Acı verici bir şekilde utangaç olduğumu biliyorlardı ama bunun dışında büyüyeceğimi düşündüm... Belki de SM'ye sahip olabileceğini düşündüğünüz bir çocuğa rastlarsanız, ama ebeveyn bunu fırçalar, çünkü evde her şey yolunda, durumun böyle olabileceğini bilmelerini sağlayın, ama bu çocuğun mücadele etmediği anlamına gelmez.

Doktorun teşhiş ettiği şeyi aktarıyorum üstüne basa uzman görüşü diyorum 🤷🏻‍♀️🤷🏻‍♀️ gerçekten videoyu nasıl izliyorsunuz anlamıyorum. Kendime teşhis koymuş gibi mi duruyorum.

21 maalesef gercekten anksiyete kaygi depresyon cok yoruldum

Abi bin şükür olsun öyle bi takıntım hastalığım yok olmazda Allah ü teale nin izniyle. anlattığın şeyler açık bi zihinle dinlendiği zaman o kadar güzel ve işe yarayacak yöntem olarak görünüyorki Bunu inana anlatamam iyiki Bu aleme girmişsin abi allah sennden binlerce kez razı olsun inşallah. İşin gücün rast gelsin. Hakkında hayırlısı olsun inşallah

Bu meydan okuma bana kendimi aşma ve sınırlarımı zorlama fırsatı sunuyor, umarım pes etmeden devam edebilirim.

Beni herkes reddediyor, neden herkes benden nefret ediyor ki?

Fatih mercan merhaba bende de bu tür rahatsızlık var ilk olarak kendimde olan bir hastalığın hep en kötüsünü düşünerek panik atak gecirdim ondan sonra doktor gezdim kesin bende bir hastalık var anlamdılar diye ama sonra düzelir gibi oldum taki 2 hafta felan önce olan depreme kadar o günden sonra otururken ve ayakta dikilirken sallanmaya başladım oturduğum yerde sağa sola sallanıyorum ama birşeyle uğraştığım zaman olmuyor gibi bu sallanma yada bana öyle geliyor şimdi tekrar doktara gitmek istiyorum ama kötü bir hastalık var korkusuyla gidemiyorum

Uyandığınızda dünyayı değiştireceğinizi hissedebilirsiniz, ama günün sonunda gerçekçi olmak ve sadece küçük başarılarla yetinmek zorunda kalabilirsiniz.

Anksiyete intihara sürükler mi? Adını yeni öğrenmeme rağmen bende aşırı anksiyete bozuntusu var.

Duygularımı bölümlere ayırıyorum çünkü berbatlar ve onlardan hoşlanmıyorum! Sanki onları içinde tuttuğum bu hurda dolabım var ve açmaktan hoşlanmıyorum....bu berbat ve bundan nefret ediyorum ve duyguları görmezden gelmekten, dikkatimi dağıtmaktan veya içmekten çok daha tatsız.

Depresyon cehennem gibi bir şey... Numb, *angry**, *yorgun*, yalnız, **değersiz**... Soğuk... Çoğu zaman fiziksel olarak uyuşmuş hissediyorum. Dokunuş duygum %75'e kadar çevrildi ve tepki verme yeteneğim %10'a düşürüldü. Kendimde gerçekten tanıyabildiğim tek duygu öfke, kızgınlık, hayal kırıklığı, iğrenme ve kendimden nefret etmek.

Son iki yıldır kendimi boşlukta hissediyorum, hiçbir şey için heyecan duymuyorum. Bu, eskiden nasıl olduğumu düşününce çok üzücü çünkü sosyalleşmeyi severdim, yeni şeyler öğrenmeyi severdim.

yoga ve meditasyona hiç inanmıyorum çünkü namazlarla dualarla anlık olarak yada kısa vadeli bu nöbetlerden kurtuldugum oldu, kalıcı olarakta dua ile bu hastalıktan yırtacagima inanıyorum tabi Allah bu hastalığı beni denemek için göndermemişse, ki malesef öyle goriniyir duayı sanada tavsiye ederim ama bildiğin gibi o an geldiğinde tüm yaşma sevincim yok oluyor ve aslında ne kadar yanlız olduğumu hissediyorum. gerçekten yanlız kalmamaya çalış çünkü bu gerçekten çok önemli bir faktör ( ve eğlenceli aktiviteler)

Onunla ilgili düşünceler beynimden çıkmıyor, bu durumdan dolayı kendimi sürekli yorgun hissediyorum. Uyumakta güçlük çekiyorum ve her gece aynı kabusları görüyorum.

Sadece ben değil, birçok kadın PMDD ve migren gibi zorlu durumlarla mücadele ediyor.

Merhaba Beste, Rahatsız ettiğim için özür dilerim. Ama düneyin odamda yalnızken bir atak yaşadım ve çok uzun sürdü. Evde annemde olmadığı için, bir kaç günlüğüne akraba ziyaretine gitti, ve daha çok etkilendim. Evde babam vardı ama o bu konuyu anlamaz yanı anlatmakta istemiyorum sadece anneme anlatıyorum. Annemi on kez aradım açmadı arkadaşım var iyi bir tane beni anlamasada yardımcı olmaya oda açmadı o an. Sonra mecbur son çare psikoloğumu aradım ama açmadığı için bir mesaj bıraktım. Bende ağlamaya başladım ve hemen evden çıkıp yan komşuya gittim. Kendisi Belçikalı ve bu tarz konulara çok açık, yani mesela aileden (annem hariç) birine dersem üstüme güler ama o beni hemen içeri aldı ve uzun süre konuştuk. Kendisi bir öğretmen ve sınıfındaki çoğu genç kızın benim gibi bunları yaşadığını söyledi. Ve psikolog’a gitmeme devam etmemi söyledi ve atak anında beni o an ne iyi hissettirirse onu yapmamı söyledi, annemle konuşmak, dışarı çıkıp hava almak, .. Kendiside panik ataklar yaşayan biri ve çoğunlukla çok karabalık yerlerde yaşıyor. Bende ise kendi kendine geliyor ve çok sık oluyor. Beste, gerçekten anlarsın o duyguyu böyle kalbın sıkışıyor, duvarlar üzerinde geliyor, sanki boğazında bir düğüm oluşuyor. Şu an sabah ve iyiyim ama saat 5/6 civarı başlıyor bu ataklar bazen daha geç. Artık ne yapabilirim bilmiyorum ki çok bıktım. 4 yıldır kurtulamadım bir türlü, psikoloğa da gidiyorum ama neden eskisi gibi olamıyorum.

19 yasındayım ve bu en güzel yıllarım olmasına rağmen kendime zehir ediyorum ve elimden hiçbirşey gelmiyor yıllardır çabalıyorum ama çok yorgunum…

Birkaç yıl boyunca, sürekli panik ataklar nedeniyle esasen mahalleye bağlıydım. 2021 sonbaharında, herkes sürekli panik ataklar nedeniyle gidip eğlenirken kabinde kaldım.

Arkadaşlar ben biraz kişisel düşüncelerimi de yazdım ama uzmanlık alanım olarak yazıyorum.Yazdiginiz çoğu şey sebep değil sonuçtur.Yetistirilme tarzı ve biraz da mizacın etkisiyle çarpık düşünce tarzı en büyük etkendir.Bilişsel davranışçı terapi en etikili yöntemdir.aylar içinde bazen yıllar içinde sonuç alabilirsiniz.kaygı yoğunluğunuza bağlı ilaç kullanmanız da gerekebilir.

Bugün kendimi hiç iyi hissetmiyorum, sanki tüm dünyanın üzerime çöktüğü gibi...

Sarıkaya çalışma yok. sadece okulum var.aöfteydim sonra örgüne geçtim bir buçuk dönem sonra pandemi geldi zaten. ne kadar çok stres çeksemde panik yapıp heyecanlansamda lisedeki sunumlarıda ünideki sunumlarıda şuanlık atlattım.Bakalım yeni dönemde beni neler bekliyor.

Kelimenin tam anlamıyla titremeye ve mide bulandırıcı hissetmeye başlayacağım, kalbim yarışacak, söz konusu aktiviteyi mümkün olduğunca erteleyeceğim, bu da endişemi daha da artırıyor çünkü para cezası ya da sizde olan bir şey var. Formları doldurmaktan korkuyorum, resmi ofise gidip biriyle konuşmaktan korkuyorum. Yanlış bir şey yapmaktan ve sonuçlardan korkuyorum. Belki de söz konusu görevin tamamlanmasına doğru bir adım atmaktan korkuyorum (örneğin, doğumum için bir adım).

Bu yoğun duygu dalgalanmalarını nasıl kontrol edeceğimi bilmiyorum, sanki kendi bedenimde mahsur kalmışım gibi hissediyorum.

Cidden ama yanlışlıkla komik bi şey söyler belki ya da ayağı kayar düşer falan diye bekliyorum bu kadar insan güldüğüne göre ,ama yok onlar da olmadı

Bu depresif dönemde çok yalnızım ve çaresiz hissediyorum, geçmişte yaşadıklarım beni çok korkutuyor.

Fekal maddeden dolayı boğucu bir korkum var... Sadece kanalizasyon suyunun her tarafımı saracağını düşünmeden kendi küvetime rahatça adım atamıyorum... Ayrıca, şu anda duştayken biri sifonu çekerse, kanalizasyonun duş başlığımdan çıkacağından korkuyorum.

Bas donme rahatsizligim oldu.Ama bir turlu bu korkuyu ustumden atamiyorum.ya tekrar olursa dusuncesi oluyor.bu egsersiz bana uyarmi.

10 yıllık yorgunluk yolculuğumda, son 5 yıldır daha da derin bir yorgunluk yaşıyorum ve son 2 yıldır hayatımın her alanını etkilemeye başladı.

işte vesvese bu şeytan sana Allah seni affetmez diyor dua etsen ne oluyor Allah seni duymuyorki bu güne kadar ettinde ne oldu gibi vesveseyle Allahın rahmetinden ümit kesmenizi istiyor sizi bunaltıb isyan etmenizi istiyor Allah bütün duaları duyar ve cevap verir sabredin Allaha teslim olun secdede tövbe edin Euzubillahimineşşeytanirracim Allah şifa versin

Distimi'ye sahip olmak zor, ama bir şekilde benim için daha da zor.

Jubilance'ı deneyen kişisel başarıya sahip olan var mı? Gerçekten bir şişe sipariş etmek istiyorum, ancak sadece 30 günlük fiyatın (USD'den CAD'ye döviz kurunun bir katil olduğu) haklı çıkarmak zor gibi göründüğü göz önüne alındığında. Açıklamanın Oxaloacetate olduğunu söyleyen Amazon'da Benagene kapsüllerini biraz daha ucuz buldum, ancak bileşenlerde Google ile karşılaştırılabilir herhangi bir şey biliyor mu?

Bir anda hayatım altüst oldu, distimi teşhisi konulduktan sonra her şey değişti, hala bu durumu kabullenmekte zorlanıyorum.

Depresyonun sonsuza kadar süreceğini düşünmek beni korkutuyor, ancak doğru tedaviyle bunun üstesinden gelebileceğimi umuyorum.

Banyoda ve duşta ıslak gevşek saç fobim var. Kuruysa sorun değil ama ıslaksa tam anlamıyla hasta hissediyorum... Bunu yazmaktan bile korkuyorum.

PMDD'nin beni gerçekten yıprattığı zamanlar oluyor ve tüm çabalarıma rağmen kendimi enerjisiz hissediyorum.

Ranidophobia ya da kurbağa ve kurbağa korkusu var. Bunun aptalca bir korku olduğunu biliyorum, ama 4 yaşımdan beri var.

Evde çok gevezedir ve çok olgun bir kelime hazinesine sahiptir, ancak K öncesi sınıf arkadaşlarıyla ve bazı uzak aile arkadaşlarıyla konuşmaz.

Kendimi sürekli olarak başarısız hissettim, çünkü tüm hataların benim olduğumu düşünüyordum, onu üzdüğümü veya güvenliğini tehlikeye attığımı düşünüyordum.

Bazen yataktan kalkıp kendime bakmanın çok büyük bir iş olduğu günlerim oluyor... ama bazen kendime bakmaya bile çalışmadığımı düşünüyorum. Sanki düşünce aklıma bile gelmiyor. Depresyonda olmaktan çok rahat olduğumdan endişe ediyorum. İşe yarayan bir şey bulsam bile, tembel ve işe yaramaz olduğumu ve tüm sorunlarımın nihai nedenini ortaya çıkaracağından endişe ediyorum.

Evimi yalnız bırakmıyorum, kapıyı tek başına açmak bile tehlikeli ve bunaltıcı geliyor.

Sanki adetimden önceki hafta benim için bir cehennem gibi geçiyor, her şey çok zor ve yorucu geliyor.

Ve bana 2 kutu hap yazdı şurup tan hapa geçiş yaptık dinlemedı bile beni 2 kutuyu bitirdikten sonra gel goruselım dedi

Kardeşimin hiç arkadaşı yok ve geçmişte olanlar daha çok zorbalara benziyordu. Kardeşim, daha genç ve kardeşimin tarih verdiği birkaç kişi güvenlerini yitirdiğinde biraz zorbalığa uğradı. Kardeşime çok geç yaşta Sosyal Pragmatik Bozukluk teşhisi kondu ve yetişkinler için çok fazla tedavi seçeneği yok.

Bu ruh hali uygulamaları çok popüler ama ben hala bunun nedenini anlayabilmiş değilim. İzlemeyi denedim ama sonra ne yapacağımı bilmiyordum. Sizin deneyiminiz nasıl? Uygulama sizi herhangi bir şekilde etkiliyor mu?

Ne zaman bir yürüyüşe çıksam, ancak çok uzaklaşırsam, telefonuma bakmadığım sürece her şey bulanık gibi geliyor. Derealizasyon devreye giriyor, sonra sinüslerim acımaya başlıyor ve tik atmaya başlıyorum. Bu korkunç. Ayrıca çok hassas hissediyorum.

Sahip olduklarımızı hiç yaşamamış birçok insan, içeride kalmak, gittikleri yerlere gidememek, kapalı oldukları için vb. ile çok zor zamanlar geçirdiler.

Distimi teşhisimden sonra doktorumun önerdiği ADHD ilaçları distimi semptomlarımda büyük bir fark yarattı, ilaçlar benim için çok faydalı oldu.

Bu öğrenci yetişkinlerle hiç konuşmaz. Sadece yaşıtlarıyla konuşacak. Tuvalete gitmesi gerektiğinde, hemşire vb., bir arkadaşıyla bana gelmesi, arkadaşına istediğini fısıldaması ve arkadaşının onun için iletişim kurması gerekir.... elini kaldıracak ve ben geleceğim ve sadece soruyu işaret edecek.

Son zamanlarda mezardan bazı travmalar geçirdim ve bu beni ilerlememe geri döndürüyor. Tekrar kamuoyunda konuşmakta zorlanıyorum ve iş yerindeki müşterilerle konuşmaktan kaçınıyorum.

Neredeyse bütün kışlar bok gibi hissediyordum... Bir yıldır kendimi öldürme cesaretimi dilemiştim çünkü denemeye yakındım ama yapamadım.

Birkaç kez tedaviyi denemeyi düşündüm ama sonra kendimi geri çektim.

Gözlerim açıkken zorlanıyordum, ama şimdi biraz daha iyi idare ediyorum, daha az stresliyim.

bir kere almıştım. Ama bir kere almamı doktorum belirlemişti. Sizde doktorunuz kaç kere almanızı tavsiye ederse o kadar alın. Doktorunuzun sözünü dinlemeyi ihmal etmeyin. Herhangi bir yan etkisi olursa doktorunuza söyleyin. Bu arada ben doktorumun dediği her şeyi yaptım. Artık anksiyete bozukluğum yok. İnşaallah sizinkide en kısa sürede geçer. Kolay geçiyor. Korkmayın, korkutucu bir hastalık değil. Birkaç aya atlatırsınız. Doktorunuz ne derse uyun. Geçmiş olsun, sizde yeneceksiniz! Sevgiler... 💖✨

Son zamanlarda kendimi oldukça kötü hissediyorum, hem ruhsal anlamda hem de yumurtalık kistlerim ve uterus fibroidlerim nedeniyle.

siz de sagolun ben duzeldimse her kes siz de dahil iyileseceksiz

Tekrar ilk kareye geri dönüyorum. Kendimi çok çaresiz hissediyorum.

Ana endişem, özellikle de çok küçük bir çocuğun etrafımdaki nefretin izlenmesinden ya da izlenmesinden nefret etmesinden dolayı, ve her zaman gözlerin her zaman üzerimde olduğunu hissettim, belirli bir durumda ne kadar mantıksız olursa olsun. Ayrıca, her zaman hemen garip olarak yazılmasından ya da insanların etrafımda olmak zorunda kaldıklarında her zaman anında rahatsız görüneceğinden nefret ettim, çünkü konuşamıyordum.

ben de bir ara dalga geçenlere karşı tepkisiz kalmayı denemiştim. Daha çok üstüme gelmişlerdi maalesef. siz iyi idare etmişsiniz

Bu gerçek dışı ya da benim depresyona girmem mümkün değil gibi geliyor... Hiçbir yere aitmişim gibi hissetmiyorum ya da herhangi bir yere aitmişim gibi. Utanıyorum... Şimdi çok kötü hissetmiyorum... hiçbir şey değerli gelmiyor ya da hiçbir şey mantıklı gelmiyor ya da hiçbir şey önemli değil.

Ahh, anlıyorum, öyle düşündüm, tavsiyen için thx

Çok yorgunum ama uyuyamıyorum çünkü beynim sürekli çalışıyor.

Çok şey denedim ve sonunda doğru olanı buldum.

Kendimle ilgili hiçbir şey bilmiyorum, bu yüzden kendimi tanımlayamıyorum.

Bir gün kaygılı ve hayattan gizlice nefret ediyordum. Ertesi gün eve bağlıydım ve ağlamadan ayrılamıyordum.

Sadece Walmart veya Hedef'e bile olsa herhangi bir yere gittiğim zaman delice bir endişe duyuyorum. Tüm bunlardan önce, endişem bile yoktu, şimdi neredeyse her şey hakkında rahatsız edici bir endişem var ve evimden ayrılmak korkunç, bazen deli hissediyorum ve bir münzevi gibi.

Bu yükü sürekli taşımaktan bıktım, insanlar bu duyguları sadece kötü bir ruh hali olarak görüyor ama bu sadece zihinsel sağlığımın çöküşünün bir göstergesi.

İlk başta beni gerçekten çıldırtan ve başa çıkmak için çok zor olan bu sefer farklı / yeni semptomlar yaşıyorum. Bazı 'temel semptomlarım' şunlardır: -Yükselen kalp -Islaklama -Beyin sisi -Derealizasyon - Nefes darlığı. Yeni veya daha fazla 'korkunç' olan kolumun titremesi ve ağrıyı hissetmemesi - Fiziksel olarak uyuşukluk hissini hissedememek