image
imagewidth (px) 55
1.48k
| text
stringlengths 5
217
|
---|---|
పొంది చితికిపోయిన రాజవంశాల గురించి చెప్పుకుంటూ వెళ్ళాడు. |
|
"పాపం నీకు బోర్ గా ఉంటుందేమో!" |
|
వల వేయడం తేలిక అన్న అభిప్రాయం ఆమెలో మొలకెత్తింది. ఆ |
|
నేను ఇంటర్ పూర్తీచేసి బి.ఏలో చేరిన సంవత్సరమే మ కాలేజీలో |
|
విషయమై యితరులకు వ్యతిరేకంగా ఆ రహ్స్త్రంలో తన పేపరుని వేదికగా |
|
ప్రయత్నించినా, తన మాటలు వాళ్ళకెవరికీ వినబడవు. అసలు తనని వాళ్ళెవరూ |
|
తాజా ఉదాహరణ. ప్రభుత్వ స్థలాల సంగతి అలా ఉంచితే, చివరి |
|
వినెడివాడు కాదు. "తమ్ముడన్న దాక్షిణ్యముతో నేను ఈ ద్వంద యుద్ధమునకు |
|
తనంటే యిష్టం తనంటే సదభిప్రాయం ఉందనుకున్నాడు. ఆఖరిరోజు తన క్లాసులోకి |
|
పుత్రిక! కదూ?" సాలోచనగా అన్నాడు రవితేజ. అతని మనసు హర్షపులకిత |
|
కాదు మనసు పోరాటానికి జవాబు చెప్పలేకపోతూంది. ఇట్స్ లవ్ ఎట్ |
|
అని అప్పుడే చెప్పేసింది. మరో 24గంటల్లో వీణ్ని నేను కుక్కను |
|
చెబితే వెర్రిదానిక్రింద జమకడతావు. కాని నీతోతప్ప ఎవరితో చెప్పలేను వదినా! |
|
కనిపెట్టాను. ఇక మిగిలింది ఆ రంగుల్ని నా దోసిళ్ళతో పట్టుకోవడమే |
|
ఓ అవకాశం దొరికిందిగా. అటు ఒక జీవితం నా ద్వారా |
|
ఉళ్లు మాత్రమే కలిసిన చిన్నచిన్న రాజ్యాలు........ఆ రోజుల్లో ఒక్కళ్ళంటే ఒకళ్ళకి |
|
"సరే...అది నిజమే....కానీ ఇప్పుడు మీకు వున్న ఆమె తరపు వాళ్ళో?!...." |
|
ఛందస్సు - జగతి - 10 త్రిష్టప్. |
|
ఎంత చిక్కిపోయాడు ఎందుకో రాస్తూ రాస్తూ తలెపైకెత్తి ఆలోచిస్తున్నట్టు గోడవైపు |
|
"ఇక మాట్లాడేదేం వుందండీ. మీరీ విషయం ఆయనకి చెప్పండి" |
|
విషయాలలో దయగానే చూస్తుంది కోమలమ్మ. వేళకు తిన్నావా అని కనుక్కోవడం, |
|
ఆశలు కల్పించడం నాకు ఇష్టం లేదు" |
|
తమ రాజీనామా లేఖను ముఖ్యమంత్రికి సమర్పించినట్లు వచ్చింది. పత్రికలన్నీ ఈ |
|
జ్యోతి మూతి తిప్పింది. |
|
లేచి హాలు మధ్య వున్న ఖాళీ ప్రదేశంలోకి వెళ్ళి ఒకరి |
|
రైఫిల్స్ హేండ్ మైక్, సెర్చ్ లైట్ తో సిద్ధంగా వున్నారు. |
|
జీవం లేదనీ, తన తల్లి మరణం గుర్తు రాకుండా ఉండడానికి |
|
కృష్ణయ్య చేతితో నోరుమూసుకుని కాస్త వెనక్కి జరిగాడు, తనకేమీ సంబంధం |
|
"సారీ తరణీ... ఏదో చిరాకులో ఉండి అలా చేశాను... నన్ను |
|
నా ఇష్టంలేదు. కానీ తప్పనిసరి పరిస్థితి! |
|
"ఈ పెళ్ళి సందర్భంలోనే వధూవరులిద్దరూ మా ఇంట్లో కాలుపెడితే మా |
|
పెట్టారోగాని మాటకు ముందు కృత్తికా కార్తెలాగా కుతకుతలాడుతుంటావ్! ముందు ముందు |
|
ఈ విషయమ్మీద జాన్ వ్యూస్ టిచ్ కొన్ని నెలలపాటు ఆలోచించాడు. |
|
అని అయన కొన్నాళ్ళకి సర్దుకుని వూరుకున్నారు. |
|
తెలియలేదు. వరసగా వున్న కొన్ని గదులు చూశారు. ముందుగదిలో సూపర్ |
|
నగలు, బట్టలు, విలాస వస్తువులు, వాహనాలు, వెచ్చాలు, మందు - |
|
నీకీ డబ్బిస్తానంటుంది. చివరిసారి చెపుతున్నా, అనవసరంగా ప్రయోగాలు మొదలుపెట్టుకోకు" కంఠంలో |
|
మగాళ్ళపై ఎంతో కసి వుంది. |
|
రాబర్టుపట్ల తన భర్తకిగల ఆదరణకి ఆమె హృదయపూరకంగా అతనికి కృతజ్ఞాతలు |
|
వాదించింది. లాభంలేకపోయింది. ఆమె వెనుదిరిగింది. ఇది జరిగిన అయిదు నిముషాలకి |
|
గురించి ఏమన్నా అడిగిందా? ఆశ్రమంలో ఆమెకెలా సాగిపోతున్నది? |
|
"ఈ సొసైటీనుంచి తప్పుకొనడం విలాస్ కు ఇష్టం లేదు. అందుకని |
|
వాళ్ళంతటవాళ్ళుగా వచ్చి చెప్పేధైర్యం చెయ్యరు. ఒకసారి వెళ్ళి కలిస్తే ఏదో |
|
మాట్లాడుతూనే వున్నాడు. రామం "ఆఁ ఊఁ" అంటూ యదాలాపంగా కూర్చున్నాడు. |
|
మళ్ళీ పుస్తకంలో తల దూర్చాడు. |
|
పిశాచంలా పట్టుకుంటుంది. పీకినా రాదు. దాన్ని పీకే మందు కూడా |
|
దగ్గిరకి చేరుకునే సరికి మూడూ ఇరవై అయింది. ఇక ఈ |
|
వింటున్న వృద్దుడు వామనరావు గట్టిగా నవ్వాడు. |
|
వేయబడి ఆటోమేటిక్ లాక్!!! |
|
సో.... ప్రతి క్షణం మనల్ని హెచ్చరించే రోజు, మనల్ని అప్రమత్తుల్ని |
|
"ఆ బందువునే ఇల్లెటు?" |
|
ఎవరికీ చెప్పలేదు. ఎందుకంటే మమ్మల్ని ఆ మాత్రం కనిపెట్టి పోషించే |
|
అతను తిరిగొచ్చి డోర్ వేసి, తిరిగివెళ్ళి తన సీట్లో కూర్చుని |
|
కుంటి, మూగని ఘోషిస్తాన్! |
|
ఎర్రటోపీ చూసే బెదిరిపోతుందే లోకం? అలాంటి మమ్మల్నే మోసం చేస్తావా? |
|
పురుషులు, స్త్రీల జననేంద్రియ ప్రాంతాల్లోని వెంట్రుకల్లో, పురుషుల వెంట్రుకలు పొడవుగా |
|
చాపల్యంతో కాస్త తప్పటడుగు వేశాడు. ఇప్పటికీ నీవు, పిల్లలు అంటే |
|
అసలు తన కొడుక్కూడా పెద్ద పోలీసాఫీసరు కావటానికి కారణం భర్త |
|
అన్నది ఆవేశంగానయినా, ఆచరించి తీరాలన్న ఆలోచనతో ఎంత పటిష్టంగా ఏర్పాట్లు |
|
25. ఏ బ్రహ్మలోకమున బ్రహ్మణక్షత్రియులు కలసి సాగుదురో. ఎచట అగ్ని |
|
అదీనూ ఇద్దరితో మాత్రం కూడుకున్నది కర్త, క్రియ మాత్రమే కర్మ |
|
స్విచ్ వున్న దగ్గర మంచం అడ్డంగా వుంది. దాన్ని పక్కకి |
|
కొందరు. అంటే మనం సరియైన అవకాశం చూపగలిగితే వాళ్ళు కూడా |
|
"నీకా భయం అక్కర్లేదు. నువ్వు రావాలనుకుంటే ఎప్పుడైనా రావచ్చు." అంది |
|
మా కాలనీలో మీటింగ్ పెట్టాం! ఎందుకంటే రష్యాలో ప్రజాస్వామ్యం కూలిపోతే |
|
"ఈ కబుర్ల కేంలే! ఇవన్నీ దొంగెత్తులు. నాకు తెలియదూ! అవసరం |
|
అనాలా?)ని కలుసుకోవటానికి ఎటువైపు వెళ్తున్నారో నాకు తెలీదు. |
|
మూడోది సక్రుతూ, తాత్కాలికమూనూ. ఈ మూడోపద్ధతి పన్నిందా వెంకన్నపంతులికి సంతోషం |
|
కొంచెం ఎక్కువ పాళ్ళలోనే వున్నాయని గ్రహించింది శాంతమ్మ. చిన్నతనం, బస్తీలో |
|
అక్కడ ఒకరి ముఖాలొకరు చూసుకున్న స్టార్ హాస్పిటల్స్ చిల్డ్రన్సు స్పెషలిస్టులందరూ |
|
ఆశ్రిత కొద్దిగా నవ్వి తల ఊపింది. |
|
ఏడు వయసు దరిదాపుగా వుంటుంది. భద్రి ఆ యింట్లో వక్క |
|
శత్రువును తిరస్కరించి విహరించుచున్నాడు. పారిపోవువాడుకాదు. |
|
"నోటితో చెప్పడం ఇష్టం లేకపోతె కనీసం, అవుననో, కాదనో, తల |
|
"తెలుసు" అన్నట్టుగా చిరునవ్వు నవ్వాడు. |
|
"క్లినిక్ కి వెళ్ళాలా?" |
|
ఇలా అయితే నీ ఆరోగ్యం ఏమవుతుందనుకున్నావు? |
|
అప్పుడు సమయం నాలుగు కావచ్చింది. |
|
ఏడుపు పెద్దదయింది. వాడ్ని సముదాయిస్తే శంకర్రావు నొచ్చుకుంటాడేమో అన్నట్లు మవునంగా |
|
నేనుంటాను" అని గుండెల్లోంచి ఉబికిన భావాన్ని చెప్పాలనిపించింది. ఆమె కళ్ళలో |
|
ఈ విషయం తాను చెప్పగానే అతడు 'ఆనందించటం' ఆమెకు గొడ్డలిపెట్టులా |
|
పెనుగాలి తాకిడికి అల్లాడిపోతున్న చిగురాకులా వున్నదామె పరిస్థితి. |
|
ఆనందంగా వుంది. మొత్తం విషయమంతా తెలుసుకోవాలని అతను మౌనికతో మాట్లాడటం |
|
కాని.... కాని.... తన కుటుంబ సభ్యుల మీద జరిగిన దాడులు, |
|
ఎంత మానసికానందాన్ని ఇస్తుందో, అంత క్షోభకు గురిచేస్తుంది. |
|
విరుపు.... స్లాంగ్.... ఫాజ్.... అచ్చు గుద్దినట్టుగా ఉండాలి. నిన్ను మాస్టర్ |
|
"కల్పనా! నిన్ను ఉసురు పెట్టినందుకే... ఇలా... బిచ్చమెత్తటానికి కూడా పనికి |
|
కాని ఇంట్లోకాని ఆయన ఎప్పుడూ ఎవరితోనూ చిరునవ్వుతో మాట్లాడదు. చాలా |
|
"ఏం లేదు లీ! పగటిపూట ఏదోలా గడిచిపోతున్నా రాత్రివేళల్లో నాకెందుకో |
|
ఒకనాడు నానీతల్లి పావని భర్త అత్తా ఆడబడుచులచేత సృష్టించబడిన ఓ |
|
క్రింద ఎక్కడో పనిలో ఉన్న పారిజాత ఆ పిలుపు విని |
|
వారం డిపార్టుమెంటల్ ఎగ్జామ్స్ న్నాయ్. అందుకని ....హిహిహి" చేతులు నలుపుకుంటూ |
|
వివరంగా అమ్మకో లెటర్, అజయ్ కో లెటర్ రాశాను. ఇంక |
|
అగ్నిపరిక్ష కాదుకాదు నూనె పరిక్షకి తలోగ్గలేదు. అభిమానవతి సీతాదేవి చివరకు |
|
నిన్ను నీవు రక్షించుకోలేవు. మా మాట విని మంచిగా లొంగిపో." |
|
టిక్కెట్లు కొన్న అనూహ్య దూరంనుంచే పిలిచింది. |
|
పరాకు చేయకు వరదాయని నీవలె దైవము లోకంలో గలదా? శ్రీ |
|
"ఏమోయ్! మీ మేనల్లుడు వచ్చాడు!" బయటినుంచి భార్యని కేకేశాడు నారాయణ. |
|
వస్తువులతో మనం పని పూర్తి చేయగలిగితే మరో సూటు కేసు |
|
వెనక్కి వెల్లలేని ఆశ చేసిన చెరువు.చుట్టూ ముళ్ళ కంచెలా కమ్ముకున్న |