text
stringlengths 0
1.67M
|
|---|
तस्मादात्मनि साम्राज्यं कुर्यान्नियतमानसः ॥ २२॥ |
अन्यथा खलु काकुत्स्थ तपस्वी समुदाचरन् । |
राष्ट्रपतिः |
यथा बालेषु नारीषु वैवाह्येषु तथैव च |
व्यूढवक्षा बृहच्छ्रोणिर् वलिवल्गुदलोदरः । आवर्तनाभिर् ओजस्वी काञ्चनोरुर् उदग्रपात् ॥ |
इति श्रीमन्महाभारते शान्तिपर्वणि मोक्षधर्मपर्वणि एकसप्तत्यधिकद्विशततमोऽध्यायः ॥ 271 ॥ |
केशवः परिपप्रच्छ भगवन्कान्नमस्यसि 003c |
उ॒द॒ऽप्रुतः॑।न।वयः॑।रक्ष॑माणाः।वाव॑दतः।अ॒भ्रिय॑स्यऽइव।घोषाः॑।गि॒रि॒ऽभ्रजः॑।न।ऊ॒र्मयः॑।मद॑न्तः।बृहस्पति॑म्।अ॒भि।अ॒र्काः।अ॒ना॒व॒न्॥ |
विलेपनैश्च गन्धाद्यैर्विलिप्तेन च यद्भवेत् । |
सूर्यादिग्रहभेदैश्च पूजयेच्च विधानतः । |
नागेन्द्रपाशैर्विततं पक्षिजन्तुसमन्वितम्॥१.४०.१४१ |
मालिन्यमब्जश दोषावितः कवचकार्यातिशयहेतत्त्वब्जशशिनोर्मधुलिट्कलङ्कौ धत्ते मुखे तु तव दृक् तिलकाञ्जनाभम् । |
अर्षा सोम द्युमत्तमोऽभि द्रोणानि रोरुवत्। सीदन्योनौ व नेष्वा ।।503 ।। |
दुष्टशत्रुप्रशमनीं महाव्याधिविनाशिनीं । |
ददर्श परितो राजन्मुनिशिष्यशतावृतम् । |
द्रुमाश्चाराम खण्डानि गृहाणि विविधानि च ॥ १८८.१७ ॥ |
एतांस्तु ब्राह्मणः स्पृष्ट्वा सवासा जलमाविशेत्" इति पराशरोक्तेः । |
आपत्सु स्मरणं गुणस्तुतिमुखैस्तन्निस्सृतेर्विस्मृतिः |
शृतं वेदानीत्यथापः प्रत्यानयति शान्त्यै न्वेव रसस्यो चैव सर्वत्वायेदं हि यदा वर्षत्यथौषधयो जायन्त ऽओषधीर्जग्ध्वापः पीत्वा तत एष रसः सम्भवति तस्मादु रसस्यो चैव सर्वत्वाय तस्माद्यद्येनं क्षीरं केवलम् पाने ऽभ्याभवेदुदस्तोकमाश्चोतयितवै ब्रूयाछान्त्यै न्वेव रसस्यो चैव सर्वत्वाय॥ |
नेष्टः समः श्रेष्ठ इहार्घवर्षणे १३ |
मत्ता लोहित गन्धेन क्षोभयन्तो महर्णवम्॥ १३८.१७ ॥ |
मृदुलं चित्रसंस्कारं तद्बीजमिति कथ्यते ॥ व्र्र्स्_८।३२ ॥ |
अथ राश्मिजायुः । |
द्वितीयः �?? क एष भोः! कलभदशनदंष्ट्रो लाङ्गलाकारनासः करिवरकरबाहुर्नीलजीमूतवर्णः । |
सगौरवं पठनं कुर्यात्। |
योषितामतिमदेन जुघूर्णुर्विभ्रमातिशयपुंसि वपूंषि ॥ म्स्प्व्_१०।३२ ॥ |
राजकुलतो ऽथाश्रुमुखो रोदमानः शोकार्त्तः अमात्यगणपरिवृत्तः । |
स्रुग्घ्नादागतः स्रौग्घ्नः॥ |
सामान्यतया चणकः वातवर्धकः । किञ्चिन्मात्रेण कषाययुक्तः मधुरः च । चणकः अपि आढकी इव शरीरं शोषयति । चणकः शीतः मलप्रतिबन्धकः च । प्रमेहिणां हितकरः आहारः । कफस्य कण्ठवेदनायाः च उत्तमम् औषधं चणकः । |
उभयतः प्रौगं चिन्वीतेति १ |
पुलिनैरतिरम्यैश्च हंससारससेवितैः । |
ॐ काण्डत्रयविधायकाय नमः ॥ ५०॥ |
श्रीगरुडमहापुराणम्- १७४ धन्वतरिरुवाच । घृततैलादि वक्ष्यामि शृणु सुश्रुत रोगनुत् । शङ्खपुष्पी वचा सोमा ब्राह्मी ब्रह्मसुवर्चला ॥ १,१७४.१॥ अभया च गुडूची च अटरूपकवागुजी । एतैरक्षसमैर्भागैर्घृतप्रस्थं विपाचयेत् ॥ १,१७४.२॥ कण्टकार्या रसप्रस्थक्षीरप्रस्थममन्वितम् । एतद्ब्राह्मीघृतं नाम श्रुतिमेधाकरं परम् ॥ १,१७४.३॥ त्रिफलाचित्रकबलानिर्गुण्डी निम्बवासकाः । पुनर्नवा गुडूची च बृहती च शतावरी ॥ १,१७४.४॥ एतैर्घृतं यथालाभं सर्वरोगविमर्दनम् । बलाशतकषाये तु तैलस्यार्धाढकं पचेत् । कल्कैर्मधूकमञ्जिष्ठाचन्दनोत्पलपद्मकैः ॥ १,१७४.५॥ सूक्ष्मैलापिप्पलीकुष्ठत्वगेलागुरुकेसरैः । गन्धाश्वजीवनीयैश्च क्षीराढकसमाश्रितम् ॥ १,१७४.६॥ एतन्मृद्वग्निना पक्वं स्थापयेद्राजते शुभे । सर्ववातविकारांस्तु सर्वधात्वन्तराश्रयान् ॥ १,१७४.७॥ तैलमेतत्प्रशमयेद्वल्याक्यं राजवल्लभम् । शतावरीरसप्रस्थं क्षीरप्रस्थं तथैव च ॥ १,१७४.८॥ शतपुष्पं देवदारु मांसी शैलेयकं बला । चन्दनं तगरं कुष्टं मनः शिला ज्योतिष्मती ॥ १,१७४.९॥ एतैः कर्षसमैः कल्कैः घृतप्रस्थं विपाचयेत् । कुव्जवामनपङ्गूनां बधिरव्यङ्गकुष्ठिनाम् ॥ १,१७४.१०॥ वायुना भग्नगात्राणां ये च सीदन्ति मैथुने । जराजर्जरगात्राणां चाध्मानमुख शोषिणाम् ॥ १,१७४.११॥ त्वग्गताश्चापि ये वाता शिरास्नायुगताश्च ये । सर्वांस्तान्नाशयत्याशु तैलं रोगकुलान्तकम् ॥ १,१७४.१२॥ नारायणमिदं तैलं विष्णुनोक्तं रुगर्दनम् । पृथक्तैलं घृतं कुर्यात्समस्तैरौषधैः पृथक् ॥ १,१७४.१३॥ शतावर्या गुडूच्या वा चित्रकै गोचनान्वितैः । निर्गुण्ड्या वा प्रसारः स्यात्कण्टकार्या रसादिभिः ॥ १,१७४.१४॥ वर्षाभूवालया वापि वासकन फलत्रिकैः । ब्राहया चैग्ण्डकेनापि भृङ्गराजेन कुष्टिना ॥ १,१७४.१५॥ मुसल्या दशमूलेन खदिरेण वटादिभिः । वटिका मोदको वापि चूर्ण स्यात्सर्वरोगनुत् ॥ १,१७४.१६॥ घृतेन मधुना वापि अद्भिः खण्डगुडादिभिः । लवणैः कटुकैर्युक्तं यथालाभं च गेगनुत् ॥ १,१७४.१७॥ चित्रकार्कत्रिवृद्वापि यवानीहयमारकम् । सुधां च बालां गणिकां सप्तपर्णसुवर्चिकाम् ॥ १,१७४.१८॥ ज्योतिष्मतीञ्च संभृत्य तैलं धीरो विपाचयेत् । एतन्निष्यन्दनं तैलं भृशं दद्याद्भगन्दरे ॥ १,१७४.१९॥ शोधनं गेपणं चैव सर्ववर्णकरं परम् । चित्रकाद्यं महातैलं सर्वरोगप्रभञ्जनम् ॥ १,१७४.२०॥ अजमोदं ससिन्दूरं हरितालं निशाद्वयम् । क्षारद्वयं फेनयुतमार्द्रक सर (शवः लोद्भवम् ॥ १,१७४.२१॥ इन्द्रवारुण्यपामार्गकदलैः स्यन्दनैः समम् । एभिः सर्षपजं तैलमजामूत्रैश्चयोजितम् ॥ १,१७४.२२॥ मृद्वग्निना पचेदेत्गव्यक्षीरेण संयुतम् । अजमोदादिकं तैलं गण्डमालां व्यपोहति ॥ १,१७४.२३॥ विदग्धस्तु पचेत्पक्वं चैव विशोधयेत् । रोपणं मृदुभावं च तैलेनानेन कारयेत् ॥ १,१७४.२४॥ इति श्रीगारुडे महापुराणे पूर्वखण्डे प्रथमांशाख्ये आचारकाण्डे ब्राह्मीघृतादिवर्णनं नाम चतुः सप्तत्युत्तरशततमोऽध्यायः |
दृष्ट्वा तु रूप सम्पन्नौ ताव् उभौ वीणिनौ ततः ।उवाच लक्ष्मणंरामः शत्रुघ्नम्भरतन्तथा ॥ |
अपमृत्युजयार्थं च सर्वशत्रुजयाय च॥ |
वृकदैत्यं हतं वीक्ष्य कालनाभो महासुरः ॥ |
त्रयाणामपि राज्ञस्तु पापं कर्णोत्पलस्य तत् ।। 12.8.१९० |
कश्चित् जातु क्षणमपि अकर्मकृत् न हि तिष्ठति । सर्वः हि प्रकृतिजैः गुणैः अवशः कर्म कार्यते । |
गोकर्णो गोपतिर्गर्वो मजारिर्गरुडप्रियः ॥ ८१॥ |
स तत्र बहुभिर्युक्तस्तदा श्रुतिमयैर्गुणैः । 005a |
भ्रूशङ्खकर्णशूलानि तथाऽधशिरसो रुजम् १४६ |
061c अतिष्ठत्तुमुले भीमः श्मशान इव शूलभृत् |
ज्ञात्वैतच्छद्मना वज्री रक्षार्थं सव्यसाचिनः |
ग्रथितापट्टसूत्रेण देव्याः प्रीत्यै तु मालिका । |
ततो भुक्तवता तेन साकं सा शयनं ययौ । |
तमुवाच ततः कुन्ती परिष्वज्य महाभुजम् 039a |
इति स्थितम् । । २२, अ० ८ । । |
अस्व्स्स्_७।११।२९: एव्म।कुह।श्रुतीयस्य।। (सोम: पृष्ठ्य।षडह: फ़ोउर्थ् दय्) |
पशुरालभ्य इत्यत्र पश्वैक्ये यजनाङ्गता । |
नासहिष्टेव तच्चापं तुलां शार्ङ्गपिनाकयोः । |