Datasets:

armantunga

/

en-tr-translation

like 0

He could not find the words she meant at all; but in her beautiful eyes, radiant with joy, he saw all that he wanted to know.

Onun söylemek istediği sözcükleri bir türlü bulamıyordu; ama sevinçle parlayan güzel gözlerinde bilmek istediği her şeyi görüyordu.

And he wrote down three letters.

Ve üç mektup yazdı.

But before he had finished writing she read it under his hand, finished the sentence herself, and wrote the answer: 'Yes.'

Ama daha yazmayı bitirmeden, kadın onun elinin altından okudu, cümleyi kendisi tamamladı ve cevabı yazdı: 'Evet.'

'Playing "secretary"?' said the old Prince approaching them. 'Come now, we must be going, if you mean to come to the theatre.'

'Sekreterlik mi oynuyorsun?' dedi yaşlı Prens onlara yaklaşarak. 'Hadi, tiyatroya gelmeyi düşünüyorsan, gitmemiz gerek.'

Levin rose and accompanied Kitty to the door.

Levin ayağa kalktı ve Kitty'yi kapıya kadar eşlik etti.

Everything had been said in that conversation. She had said that she loved him, and would tell her father and mother, and he had said that he would call in the morning.

O konuşmada her şey söylenmişti. Onu sevdiğini, annesine ve babasına söyleyeceğini söylemişti ve o da sabah arayacağını söylemişti.

CHAPTER XIV

BÖLÜM XIV

WHEN KITTY HAD LEFT and Levin remained alone he felt so restless without her and so impatient to live more and more quickly through the hours till morning when he would see her again and be united to her for good, that he dreaded like death the fourteen hours he would have to spend without her.

KITTY gittikten ve Levin yalnız kaldıktan sonra kendini o kadar huzursuz hissediyordu ve sabah oluncaya kadar geçen saatleri daha da hızlı geçirmek için sabırsızlanıyordu; o zaman onu tekrar görecek ve ona sonsuza dek bağlanacaktı; onsuz geçirmek zorunda kalacağı on dört saatten ölüm gibi korkuyordu.

In order not to be alone and to deceive time, he needed to be with and to talk to somebody.

Yalnız kalmamak ve zamanı aldatmamak için biriyle birlikte olmaya ve konuşmaya ihtiyacı vardı.

Oblonsky would have been the pleasantest companion for him now, but he was going to an evening party as he said (really to the ballet).

Oblonsky şimdi onun için en hoş arkadaş olabilirdi ama dediğine göre (aslında baleye) bir akşam partisine gidiyordu.

Levin only had time to tell him he was happy and fond of him and would never, never forget what he had done for him.

Levin ona ancak mutlu olduğunu, ondan hoşlandığını ve onun için yaptıklarını asla ama asla unutmayacağını söylemeye vakit bulabildi.

Oblonsky's look and smile showed Levin that he understood him rightly.

Oblonsky'nin bakışı ve gülümsemesi Levin'e onu doğru anladığını gösteriyordu.

'Then it's not time to die yet?' asked Oblonsky with feeling, pressing Levin's hand.

"Öyleyse ölme zamanı gelmedi mi?" diye sordu Oblonsky, Levin'in elini sıkarak duygulanarak.

'N-n-n-oo!' said Levin.

'Hı-hı!' dedi Levin.

Dolly too, when saying good-bye to him, spoke as if congratulating him, saying: 'I am so glad you and Kitty have met again.

Dolly de ona veda ederken sanki onu tebrik edercesine şöyle dedi: 'Senin ve Kitty'nin tekrar bir araya gelmesine çok sevindim.

We must value old friendship.' Levin did not like her remark.

'Eski dostluğa değer vermeliyiz.' Levin bu sözden hoşlanmamıştı.

She did not understand how high and unattainable for her all this was, and she should not have dared to refer to it.

Bütün bunların kendisi için ne kadar yüce ve ulaşılmaz olduğunu anlayamıyordu ve bunlara değinmeye cesaret etmemeliydi.

Levin took leave of them but, not to remain alone, he fastened on to his brother.

Levin onlardan ayrıldı, ama yalnız kalmamak için kardeşine sarıldı.

'Where are you going?'

'Nereye gidiyorsun?'

'To a Town Council meeting.'

'Belediye Meclisi toplantısına.'

'Well, I'll come with you.

'Tamam, ben de seninle gelirim.

May I?'

İzin verirseniz?'

'Why not? Let us go,' answered Koznyshev, smiling. 'What has happened to you to-day?'

'Neden olmasın? Hadi gidelim,' diye cevapladı Koznyshev gülümseyerek. 'Bugün sana ne oldu?'

'To me?

'Bana mı?

Happiness is with me,' said Levin, letting down the window of the carriage in which they were driving.

'Mutluluk benimledir,' dedi Levin, içinde bulundukları arabanın camını indirerek.

'You don't mind?

'Siz aldırmaz mısınız?

It is so stuffy here.

Burası çok havasız.

Happiness is with me: Why have you never got married?'

Mutluluk benimledir: 'Neden hiç evlenmedin?'

Koznyshev smiled.

Koznyshev gülümsedi.

'I am very glad, she seems a fine gi...' he began.

'Çok sevindim, güzel bir kıza benziyor...' diye söze başladı.

'Don't, don't, don't speak!' exclaimed Levin, seizing the collar of his brother's fur-coat and lapping it over his face.

"Konuşma, konuşma, konuşma!" diye haykırdı Levin, kardeşinin kürkünün yakasını tutup yüzüne çarparak.

'She is a fine girl' were words so ordinary, so insignificant, so inappropriate to his feelings.

'O iyi bir kız' sözleri onun duygularına o kadar uygunsuz, o kadar önemsiz ve sıradan geliyordu ki.

Koznyshev laughed merrily, a thing he rarely did. 'Anyhow I may say I am very glad.'

Koznyshev nadiren yaptığı bir şey olan neşeyle güldü. 'Ne olursa olsun çok memnun olduğumu söyleyebilirim.'

'You may say that to-morrow, to-morrow, but nothing more!

'Bunu yarın, yarın söyleyebilirsin, ama daha fazlasını değil!

Nothing, nothing, silence...' said Levin, and again wrapping the collar round his brother's face he added: 'I am very fond of you!

Hiçbir şey, hiçbir şey, sessizlik...' dedi Levin ve tekrar yakayı kardeşinin yüzüne dolayarak ekledi: 'Seni çok seviyorum!'

Will they really let me in to the meeting?'

'Gerçekten beni toplantıya alacaklar mı?'

'Of course you can come.'

'Elbette gelebilirsin.'

'What are you speaking on to-night?' asked Levin not ceasing to smile.

"Bu gece ne konuşuyorsunuz?" diye sordu Levin gülümsemesini hiç kaybetmeden.

They arrived at the Council, and Levin listened to the secretary haltingly reading an official report which he evidently did not understand himself, but from his face Levin saw what a nice, kind, and splendid fellow he was. That was plain from the confused and embarrassed manner in which he read the report.

Konsey'e vardılar ve Levin, sekreterin, kendisinin de açıkça anlamadığı resmi bir raporu duraksayarak okumasını dinledi, ancak Levin, onun yüzünden ne kadar hoş, nazik ve muhteşem bir adam olduğunu gördü. Bu, raporu okurkenki şaşkın ve mahcup tavrından belliydi.

Then followed the discussion.

Daha sonra tartışmaya geçildi.

They were debating the grant of some money and the laying of some pipes, and Koznyshev spoke about something for a long time in a triumphant tone and stung two of the members; another member, having noted something on a bit of paper, started timidly, but went on to answer him very venomously and neatly.

Bir miktar para verilmesi ve birkaç boru döşenmesi konusunu tartışıyorlardı. Koznyshev uzun süre zafer kazanmış bir edayla bir şeyler söyledi ve iki üyeyi kızdırdı; bir başka üye bir kağıt parçasına bir şeyler not ettikten sonra ürkekçe irkildi, ama sonra ona çok zehirli ve düzgün bir şekilde cevap verdi.

And then Sviyazhsky (he too was there) also said something very finely and nobly.

Ve sonra Sviyazhsky (o da oradaydı) da çok ince ve asil bir şey söyledi.

Levin listened to them and clearly saw that neither the sums of money nor the pipes had any real existence, there was nothing of the kind and he saw also that they were not at all angry but were all very kind and estimable fellows, and that it was all very good and pleasant.

Levin onları dinledi ve ne paraların ne de boruların gerçekte var olmadığını, böyle bir şeyin söz konusu olmadığını, ayrıca hiç de öfkeli olmadıklarını, aksine hepsinin çok nazik ve saygıdeğer adamlar olduğunu ve her şeyin çok iyi ve hoş olduğunu açıkça gördü.

They were doing no one any harm, and everybody was pleased.

Kimseye zarar vermiyorlardı ve herkes memnundu.

What seemed remarkable to Levin was that they were all perfectly transparent to him that day, and that by means of little signs which he had never noticed before he recognized the soul of each and clearly saw that they were all kind and, in particular, were all extremely fond of him.

Levin'e ilginç gelen şey, o gün hepsinin ona karşı son derece şeffaf olmasıydı ve daha önce hiç fark etmediği küçük işaretler aracılığıyla her birinin ruhunu tanıması ve hepsinin çok nazik ve özellikle de hepsinin kendisine karşı çok düşkün olduğunu açıkça görmesiydi.

That was quite evident from the way they spoke to him, and the tenderness and affection with which they all, even strangers, looked at him

Bu, onunla konuşma biçimlerinden ve hepsinin, hatta yabancıların bile ona bakışlarındaki şefkat ve sevgiden oldukça belliydi.

'Well, are you contented?' asked Koznyshev.

'Peki, memnun musun?' diye sordu Koznyshev.

'Quite.

'Epeyce.

I never thought it would be so interesting.

Bu kadar ilgi çekici olabileceğini hiç düşünmemiştim.

Fine! splendid!'

Güzel! Muhteşem!'

Sviyazhsky came up and asked Levin to come home with him and have some tea.

Sviyazhsky gelip Levin'i eve davet etti ve onunla birlikte çay içmeye gitti.

Levin could not at all think or remember why he had ever felt dissatisfied with Sviyazhsky or what he had thought lacking in him.

Levin, Sviyazhski'den neden hiç memnun kalmadığını ya da onda neyin eksik olduğunu düşündüğünü hiç düşünemiyor ya da hatırlayamıyordu.

He was an intelligent and remarkably kind fellow.

Zeki ve son derece nazik bir adamdı.

'I shall be very pleased,' said Levin, and asked about Sviyazhsky's wife and sister-in-law.

"Çok memnun olurum," dedi Levin ve Sviyazhski'nin karısıyla yengesini sordu.

And by a strange connection of ideas, as that sister-in-law was connected in his fancy with the idea of marriage, it appeared to him that he could not tell anybody of his happiness so appropriately as Sviyazhsky's wife and sister-in-law, and he was very glad to go and see them.

Ve garip bir fikir bağlantısıyla, o yenge onun hayalinde evlilik fikriyle bağlantılı olduğundan, ona mutluluğunu Sviyazhski'nin karısı ve yengesi kadar uygun bir şekilde kimseye anlatamayacağı göründü ve onları görmeye gitmekten çok memnun oldu.

Sviyazhsky questioned him about his affairs in the country, as usual disbelieving in the possibility of devising anything that had not already been discovered in Western Europe; but now Levin did not consider this at all unpleasant.

Sviyazhsky ona ülkedeki işleri hakkında sorular sordu, her zamanki gibi Batı Avrupa'da daha önce keşfedilmemiş bir şey icat etme olasılığına inanmıyordu; ama şimdi Levin bunu hiç de rahatsız edici bulmuyordu.

On the contrary he felt that Sviyazhsky was right, and that the whole business was insignificant, and he noticed the wonderful gentleness and delicacy with which Sviyazhsky avoided saying that he was right.

Tam tersine, Sviyazhski'nin haklı olduğunu ve bütün bu işin önemsiz olduğunu hissediyordu ve Sviyazhski'nin haklı olduğunu söylemekten kaçındığı o harikulade yumuşaklığı ve inceliği fark etti.

The ladies were especially nice; it seemed to Levin that they already knew all about it and sympathized with him but did not mention it out of delicacy.

Özellikle hanımlar çok naziktiler; Levin'e öyle geliyordu ki sanki onlar zaten her şeyi biliyorlardı ve ona sempati duyuyorlardı ama nezaketen bundan bahsetmiyorlardı.

He remained at the house two or three hours, talking about different matters but thinking only of the one thing that filled his soul and not noticing that they were dreadfully weary of him and ought long ago to have been in bed.

Evde iki üç saat kaldı, çeşitli konulardan konuştu, ama yalnızca ruhunu dolduran bir şeyi düşündü, onların kendisinden çok yorulduklarını ve çoktan yatağa girmiş olmaları gerektiğini fark etmedi.

Sviyazhsky, yawning, showed him to the hall and wondered at the strange state his friend was in.

Sviyazhsky esneyerek onu salona götürdü ve arkadaşının içinde bulunduğu tuhaf duruma şaşırdı.

It was past one.

Saat birden geçiyordu.

Levin returned to the hotel and the thought of how with his impatience he would spend the remaining ten hours frightened him.

Levin otele döndüğünde, geriye kalan on saati sabırsızlıkla nasıl geçireceğini düşünmek onu korkutuyordu.

The attendant on duty lighted his candle and was going away, but Levin stopped him.

Nöbetçi görevli mumunu yakıp gidiyordu ki Levin onu durdurdu.

Egor, the attendant, of whom Levin had taken no notice heretofore, turned out to be a very intelligent, good, and above all very kind man.

Levin'in daha önce hiç fark etmediği hizmetçi Egor'un çok zeki, iyi kalpli ve her şeyden önce çok nazik bir adam olduğu ortaya çıktı.

'I say, Egor, don't you find it difficult to keep awake?'

'Egor, uyanık kalmakta zorluk çekmiyor musun?'

'What's one to do?

'Ne yapmalı?

Our work is of that sort.

Bizim çalışmamız da bu türdendir.

It is easier in a gentleman's house, but one earns more here.'

Beyefendinin evinde iş daha kolay ama burada daha çok kazanılıyor.'

It turned out that Egor had a family, three boys and a girl who was a seamstress and whom he wanted to marry to an assistant in a harness business.

Egor'un üç oğlu ve terzi olan bir kızının olduğu ve onu koşum işi yapan bir çırakla evlendirmek istediği ortaya çıktı.

Levin took this opportunity to express to Egor his opinion that in marriage the chief thing is – love, and that when there is love there will always be happiness because happiness lies always within oneself.

Levin bu fırsatı değerlendirerek Egor'a evlilikte en önemli şeyin sevgi olduğunu ve sevgi varsa her zaman mutluluk olacağını, çünkü mutluluğun her zaman kişinin kendi içinde yattığını ifade etti.

Egor listened very attentively and evidently quite understood Levin, but in confirmation of it remarked, quite unexpectedly to Levin, that when he was in the service of nice people he was always satisfied with his masters and that he was satisfied with his present master although he was a Frenchman.

Egor büyük bir dikkatle dinledi ve Levin'in dediklerini açıkça anladı, ama bunu doğrulamak için Levin'in hiç beklemediği bir şekilde, iyi insanların hizmetinde olduğunda efendilerinden her zaman memnun olduğunu ve Fransız olmasına rağmen şimdiki efendisinden de memnun olduğunu söyledi.

'A wonderfully kind man!' thought Levin.

'Harika derecede nazik bir adam!' diye düşündü Levin.

'And you, Egor, when you married, did you love your wife?'

'Ve sen, Egor, evlenirken karını seviyor muydun?'

'How can one help it?' answered Egor.

'Nasıl yardım edebiliriz ki?' diye cevapladı Egor.

And Levin saw that Egor too was in an exultant state and wished to tell him all his most intimate feelings.

Ve Levin, Egor'un da sevinç içinde olduğunu gördü ve ona en mahrem duygularını anlatmak istedi.

'My life too was very curious.

'Benim hayatım da çok ilginçti.

From a child I...' he began with shining eyes, evidently infected by Levin's exultation as men get infected by others' yawning.

Çocukluğumdan beri...' diye söze başladı parlayan gözlerle, Levin'in başkalarının esnemesinden nasıl etkileniyorsa, aynı şekilde duyduğu sevinçten etkilenmişti.

But at that moment a bell rang, Egor went away and Levin remained alone.

Ama tam o sırada zil çaldı, Egor gitti ve Levin yalnız kaldı.

He had scarcely eaten anything at dinner and had refused both tea and supper at Sviyazhsky's, but could not think of eating.

Akşam yemeğinde neredeyse hiçbir şey yememişti ve Sviyazhski'nin evinde hem çay içmeyi hem de akşam yemeğini reddetmişti, ama yemek yemeyi aklından bile geçiremiyordu.

He had not slept the night before but could not think of sleep either.

Bir önceki gece uyumamıştı ama uyumayı da düşünemiyordu.

The room was cool, but he felt suffocated with heat.

Oda serindi ama o sıcaktan bunalıyordu.

He opened the little window [The fortochka, or small inset window customary in Russia, which allows of fresh air being let into the room in winter without cooling it too much.] and sat down on a table in front of it.

Küçük pencereyi açtı [Rusya'da geleneksel olarak kullanılan, kışın odayı fazla soğutmadan içeriye temiz hava girmesini sağlayan küçük gömme pencere.] ve önündeki masaya oturdu.

Beyond a snow-covered roof he could see a gilt fretwork cross adorned with chains on the dome of a church and above it the three-cornered constellation of the Charioteer with the bright yellow star Capella. He looked now at the cross, now at the star, and inhaled the fresh frosty air which flowed with a regular current into the room, following, as in a dream, the images and memories that arose in his fancy.

Karla kaplı bir çatının ötesinde, bir kilisenin kubbesinde zincirlerle süslenmiş yaldızlı bir kafes işi haç ve onun üstünde parlak sarı yıldız Capella ile üç köşeli Arabacı takımyıldızını görebiliyordu. Bir haça, bir yıldıza baktı ve odaya düzenli bir akımla akan, hayalinde beliren imgeleri ve anıları bir rüya gibi takip eden taze buzlu havayı içine çekti.

Towards four o'clock he heard steps in the corridor and looked out.

Saat dörde doğru koridorda ayak sesleri duydu ve dışarı baktı.

It was the gambler Myaskin whom he knew, returning from the club.

Kulüpten dönen tanıdığı kumarbaz Myaskin'di.

He passed dejectedly, frowning and coughing. 'Poor, unfortunate fellow!' thought Levin, and tears of affection and pity for the man filled his eyes.

Kederli bir şekilde, kaşlarını çatarak ve öksürerek yanından geçti. 'Zavallı, talihsiz adam!' diye düşündü Levin ve gözleri adama karşı sevgi ve acıma gözyaşlarıyla doldu.

He wished to speak to him and comfort him, but recollecting that he had nothing over his shirt he changed his mind and again sat down in front of the little window to bathe in the cold air and to gaze at that beautifully-shaped silent cross, full of meaning for him, and at the ascending bright yellow star.

Onunla konuşmak ve onu rahatlatmak istedi, ama gömleğinin üstünde hiçbir şey olmadığını hatırlayınca fikrini değiştirdi ve tekrar küçük pencerenin önüne oturdu, soğuk havada yıkanmak ve kendisi için anlam dolu, güzel biçimli, sessiz haça ve yükselen parlak sarı yıldıza bakmak için.

When it was past six o'clock he began to hear the floor-polishers, and the church bell ringing for service, and felt he was beginning to grow cold.

Saat altıyı geçtiğinde, yer cilalayıcılarının ve kilise çanlarının ayin için çaldığını duymaya başladı ve üşümeye başladığını hissetti.

He shut the little window, washed, dressed, and went out into the street.

Küçük pencereyi kapattı, yıkandı, giyindi ve sokağa çıktı.

CHAPTER XV

BÖLÜM XV

THE STREETS WERE STILL EMPTY.

SOKAKLAR HÂLÂ BOŞTU.

Levin went to the Shcherbatskys' house.

Levin, Şçerbatskilerin evine gitti.

The front door was locked, everybody was still sleeping.

Ön kapı kilitliydi, herkes hâlâ uyuyordu.

He went back to his room in the hotel and ordered coffee.

Oteldeki odasına geri döndü ve kahve sipariş etti.

The day-waiter, not Egor this time, brought it to him.

Bu sefer Egor değil, garson getirdi yemeği.

Levin wished to have a talk with him, but the bell rang and the waiter went away.

Levin onunla konuşmak istedi, ama zil çaldı ve garson gitti.

Levin tried to drink a little coffee, and put a piece of roll into his mouth, but his mouth could do nothing with it.

Levin biraz kahve içmeye çalıştı, bir parça ekmek de ağzına attı, ama ağzı bununla hiçbir şey yapamadı.

He took the piece out of his mouth, put on his overcoat and went out to walk about again.

Ağzındaki lokmayı çıkardı, paltosunu giydi ve tekrar dışarı çıkıp dolaşmaya başladı.

It was past nine when he reached the Shcherbatskys' porch a second time.

İkinci kez Şçerbatskilerin verandasına vardığında saat dokuzu geçiyordu.

The inmates of the house were only just up, and the cook was going out to buy provisions.

Ev halkı yeni uyanmıştı, aşçı da erzak almaya gidiyordu.