text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเรือรบเรียงรายใบสล้าง <bot>:ให้ทอดขวางปิดทางข้างสิงขร ทิ้งสมอรอราหน้าสันดอน พลนิกรคับคั่งตั้งกระบวน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ค่อยถนอมเลี้ยงองค์โอรสา พระผูกเปลไว้ให้เจ้าไสยา แล้วก็พากันไปดูไร่แตง | สิงหไกรภพ | 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสามพราหมณ์ห้ามไว้เห็นไม่หยุด <bot>:ความกลัวสุดซึ่งว่าคิดริษยา ต้องคลานคล้อยถอยไปพอไกลตา พวกเสนาใหญ่น้อยพลอยถอยตาม ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พรามณ์สุทัตที่เป็นครูผู้วิเศษ <bot>:อ่านพระเวทขี่คานหามมาตามหลัง คอยสะกดทัพค่ายระไวระวัง กับพวกหลังที่จะเข้าไปเป่ายา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นข้าศึกฮึกฮึกมาหักหาญ <bot>:จะต่อตีนปีนสะพานขึ้นด้านไหน หลอมตะกั่วคั่วทรายปรายลงไป ยิงปืนใหญ่แย้งรับให้ยับเยิน | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะทูลความตามเรื่องที่เคืองแค้น <bot>:นางจะแสนโศกาน่าสงสาร จะทายที่ดีไว้ให้สำราญ โหราจารย์จึงประนมบังคมทูล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเที่ยวเล่นเห็นอ้ายอะไรมิรู้ <bot>:ดำทั้งตัวหัวหูมันดูขัน ข้าเข้าจับกลับขบต้องรบกัน แต่กลางวันจนเดี๋ยวนี้ฉันหนีมา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้อยสุวรรณจันทร์สุดานั่งหน้ารถ <bot>:พระทรงยศยิ้มย่องชวนสองศรี ชมลำเนาเขาเขินเนินคีรี ดอกมาลีหล่นกลาดดาษดา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนตาเฒ่าเจ้าเล่ห์เหมือนเดรฉาน <bot>:หน้ามันด้านดื้อได้ไม่บัดสี ดูสาวสาวชาวบุรินทร์จนสิ้นดี มาถึงที่ในวังนั่งยองยอง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังหน่อวรนาถฉลาดฉลอง <bot>:นั่งยิ้มย่องชื่นชมสมประสงค์ เรียกบุตรีพี่น้องทั้งสององค์ ให้โฉมยงอัญชลีพระพี่ยา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุรางค์นางบำเรอเสนอหน้า <bot>:รินสุราแลชม้อยคอยถวาย สาวสำหรับขับเคียงเมียงชม้าย ประสานสายซอดังเสียงวังเวง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูก็เป็นฝรั่งในจังหวัด <bot>:มาพิกัดพูดไม่เก้อเออไฉน อันลังกาธานินทร์ถิ่นของใคร มาสร้างไว้หรือจะแสร้งมาแบ่งปัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระวลายุดาเวลาดึก <bot>:อยู่ในตึกกั้นห้องทั้งสองศรี พระวลาโลมโฉมงามพราหมณี เป็นบุญพี่ที่ได้เคยชมเชยนาง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเลี้ยงดูสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:ตามกระทรวงเร่งไปดั่งใจหวัง พลางยกของมาใส่ระไวระวัง ที่โต๊ะตั้งเป็นระเบียบดูเรียบเรียง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระกำป่ากาหลงกะลิงจับ <bot>:ระกำกับเราระกำก็จำเหมือน เห็นไม้จันทน์พี่ยิ่งฟั่นอารมณ์เฟือน เหมือนจันทน์เตือนใจตัวให้ตรอมใจ | นิราศพระบาท | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอิ่มเอมเปรมปราในมาโนช <bot>:รับสั่งโปรดชื่นชมสมถวิล จงเร่งรีบรับมาในธานินทร์ ชาวบุรินทร์อุตส่าห์คิดมาติดตาม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โกรธบุตรีดีจริงช่างนิ่งเฉย <bot>:ให้ลูกเขยคอยท่าเลือดตาไหล พระบิดาว้าวุ่นเป็นฟุนไฟ ทำไมไม่จัดแจงไปแต่งงาน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาราช <bot>:อภิวาทองค์พระมเหสี สะอื้นอ้อนวอนว่าพระสามี เมื่อเดิมทีทำผิดด้วยคิดกลัว | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่บ้านถิ่นสิ้นทุกข์เป็นสุขสุด <bot>:มายงยุทธ์ยากแค้นถึงแสนเข็ญ สาพิภักดิ์เจ้านายไม่วายเว้น อยากไปเห็นถิ่นฐานบ้านเรือนเอย ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รำพระรถยศยงยอดสงสาร <bot>:สร้อยสังวาลเวียนซ้ายสอดฝ่ายขวา เทพบุตรฉุดสไบไล่ไขว่คว้า เฉวียนฉวัดมัจฉาชมสาคร | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูท่าทางนางละเวงเห็นเกรงมาก <bot>:หมายจะฝากพวกพ้องพี่น้องเขา นางมาลีนี่ก็ใจดีไม่เบา จะเล่นเราท่าไรก็ไม่รู้ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บางโขมดกลัวโขมดโอ้ <bot>:จักหลอน หลอกฤๅ โขมดช่วยพาเรียมจร จวบน้อง พอทราบเหตุแห่งสมร สักน่อย เถิดนอ นุชจะเนานิทรห้อง แห่งนั้นฤๅไฉน | นิราศวัดรวก | 85 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข่าวระบือลือพระนุชบุตรท่านท้าว <bot>:ว่างามราวกะอนงค์องค์อัปสร ทุกประเทศเขตแคว้นแดนนคร มาง้องอนขออนงค์องค์ธิดา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอล่วงสามยามดึกตึกฝรั่ง <bot>:เคาะระฆังหง่างเหง่งวังเวงเสียง บาทหลวงตื่นฟื้นนั่งตั้งตะเกียง สูบกล้องเอียงเอนเอกเขนกนึก | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำปั้นเจ๋อเย่อหยิ่งเป็นกิ้งก่า <bot>:หน้าจะดำคล้ำฝ้าน้ำตาตก อีกาฝากปากกล้าทำลามก กลับมายกโทษทัณฑ์ให้พันพัว | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วมอบมิ่งราชัยไอศวรรย์ <bot>:จงช่วยกันครองวังอยู่ทั้งสอง ขอมอบให้เป็นสิทธิ์ดั่งจิตปอง พ่อจงครองนคราให้ถาวร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพรายพริ้มยิ้มเยื้อนแล้วเอื้อนโอษฐ์ <bot>:ไม่ถือโทษโฉมตรูใช่ผู้อื่น เมื่อพานพบรบราญกันวานซืน ก็ได้ชื่นจิตอยู่ไม่รู้ลืม | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:จึ่งประภาษแก่ทหารชาญชัยศรี จงรีบไปช่วยกันขนโยนนที อย่าอึงมี่ไม่ให้รู้ถึงหูมัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บ้านไร่ไทเจ๊กตั้ง <bot>:ทั้งทวาย กล้วยไข่ไร่เรียงราย เรียกซื้อ ตกเครือเรื่อเรืองปลาย ปลีสลับปกับแฮ เฟื้องหนึ่งถึงสี่มื้อ หมดรื้อซื้อเสมอ | นิราศสุพรรณ | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สำเร็จเสร็จสรรพข้อรับสั่ง <bot>:แล้วทีหลังจึงค่อยตายสบายเหลือ แล้วพาดพิงอิงแอบอุ้มแนบเนื้อ นางว่าเบื่อเบือนหยิกทำพลิกแพลง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำทำเนียบเรียบถวาย <bot>:ค่อยเหือดหายหนักหน่วงดวงสมร คิดถึงวงศ์พงศาประชากร พระบิดรมารดาจะอาดูร | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เอนดูหนูหนุ่มน้อย <bot>:หง่อยเหงา เกรี่ยงเลือกเผือกมันเผา ผ่าให้ เลี้ยวลงโป่งป่ากระเบา บึงสนัดสกัดแฮ เสือคุ่มดุ่มเดินใกล้ กลอกหน้าตาวาว | นิราศสุพรรณ | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในสารศรีสุวรรณวงศ์ดำรงรัฐ <bot>:เจ้าจังหวัดนคเรศนิเวศน์หวัง รมจักรจอมเจิมเฉลิมวัง ด้วยทรงตั้งพระทัยนึกแล้วตรึกตรอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาดักจั่นชั้นในใส่สุนักข์ <bot>:มันหอบฮักดิ้นโดยแล้วโหยหอน ยิ่งดึกฟังวังเวงวนาดร สังเวชนอนมิใคร่หลับระงับลง | นิราศเมืองแกลง | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสช่วยอวยพรถาวรสวัสดิ์ <bot>:ให้ปราบศัตรูได้ดังใจหมาย สวัสดีมีชัยทั้งไพร่นาย อันตรายราคีอย่าบีฑา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนฝูงสัตว์จัตุบาทผาดผยอง <bot>:วิ่งคะนองตามกันบ้างผันผาย พระชมสัตว์เพลิดเพลินตามเนินทราย พอลมชายบ่ายแสงสุริยน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โน่นดาวลูกไก่ใกล้กันกับดาวฆะ <bot>:ต้องชนะข้าศึกอย่านึกแหนง พลางบอกกล่าวเล่าคดีแล้วชี้แจง ตามตำแหน่งโหรทายร้ายแลดี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงน้ำเขียวเดี่ยวโดดโขยดคลื่น <bot>:เสียงครืนครืนโตเท่าภูเขาใหญ่ ทุกเช้าเย็นเห็นแต่เมฆวิเวกใจ นางอยู่ในฉากฉายท้ายเภตรา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโปรดเกล้าคราวนี้เป็นที่ยิ่ง <bot>:เป็นความจริงสุจริตไม่บิดผัน ซึ่งกราบทูลทั้งนี้เพราะมีครรภ์ แม้นทรงธรรม์กรุณาจะพาจร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โห่สนั่นลั่นฆ้องเสียงก้องกึก <bot>:ออกแล่นลึกเซ็งแซ่ฮึกแห่โหม พระสุริยงลงลับพยับโพยม พลางจุดโคมแสงสว่างดั่งกลางวัน ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวความนามพระกาลชาญสมร <bot>:เจ้านครเขื่อนเพลิงเชิงไศล คุมทหารด่านสำคัญอยู่ชั้นใน ให้ม้าใช้สืบเรื่องหัวเมืองราย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้เรือเราคราวเข้าไปติดแห้ง <bot>:เห็นนายแสงเปนผู้ใหญ่ก็ใจหาย นั่งพยุงตุ้งก่าในตาลาย เห็นวุ่นวายสับสนก็ลนลาน | นิราศเมืองแกลง | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าน้องนี้ขอประนมบังคมบาท <bot>:ภูวนาถที่อยู่ในไพรระหง มิได้ไปกราบประณตบทบงสุ์ พระผู้ทรงสิกขาก็ช้านาน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีสององค์อนงค์นาฏ <bot>:มาเฝ้าบาทภัสดาปรีชาเฉลิม พระใช้สอยดวงแขเหมือนแต่เดิม นางพูนเพิ่มปรีดาในสามี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอลูกสาวเจ้าผลึกให้ลุงเจ้า <bot>:ถึงเดือนเก้าไปวิวาห์มารศรี เขากลับให้เสียกับพระอภัยมณี ลุงไปตีเมืองกับตาเขาฆ่าตาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกวาโหมโจมตีไม่หยุดยั้ง <bot>:จนกระทั่งทัพใหญ่พอไก่ขัน จนเวลายามสามตามประจัญ ไล่กระชั้นถึงทางหว่างคีริน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยิบพระขรรค์กัลเม็ดตรีเพชรได้ <bot>:ค่อยดีใจโฉมฉายถือซ้ายขวา แล้วแอบองค์นงลักษณ์ซบพักตรา พอพระยาธรเดินเมินมาเคียง | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ว่าเขาเขาก็ว่ามากระนี้ <bot>:มิใช่พี่นี้จะแกล้งแสร้งเสกสรร เพราะเหตุเขารักใคร่อาลัยกัน ค่อยผ่อนผันพูดจาอย่าราคี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงเหมหงส์ลงถ้ำเที่ยวร่ำร้อง <bot>:ประสานซ้องแซ่ดงพลางส่งเสียง ชโลธาปลาร้ายขึ้นว่ายเรียง กำปั่นเอียงดังจะคว่ำเป็นน้ำนอง ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเดือนเที่ยงเสียงนกวิหคร้อง <bot>:ประสานซ้องครื้นเครงวังเวงหวาน ต่างระงับหลับนอนผ่อนสำราญ ฝ่ายอาจารย์ตรึกตรองของสำคัญ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงกลับมาหากินตามถิ่นฐาน <bot>:ให้สำราญไร่นาที่ค้าขาย เราจะยั้งรั้งรออยู่พอสบาย ให้เหือดหายเมื่อยล้าจะลาไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจูงกรนัดดามาเกยรัตน์ <bot>:ให้นางกษัตริย์จรจรัลด้วยหรรษา เสด็จบนอุสงหงันพร้อมกัลยา ก็แห่มาปรางค์มาศปราสาทชัย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าเมืองเห็นแผ่นขึ้นนั่งบนหลังสิงห์ <bot>:ควบเข้าชิงรบไล่ไพร่ทั้งหลาย แล้วแกว่งขวานผลาญพหลพลนิกาย วิเชียรหมายมุ่งเพ่งเขย่งยิง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แปดคํ่ายํ่ารุ่งแล้ว <bot>:คลามา นพบุรีรมยา ท่านยั้ง แสนสนุกนิ์จะหา หายาก น้องก็ย่อมแจ้งครั้ง ก่อนโพ้นมีมา | โคลงนิราศเจ้าฟ้าอภัย | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางตรัสพลางทางสะอื้นกลืนน้ำตา <bot>:พวกเสนาน้อยใหญ่พิไรทูล อันคนอื่นพื้นแต่ไพร่มิใช่กษัตริย์ สุดจะจัดขึ้นเป็นปิ่นบดินทร์สูร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยได้ทีขึ้นขี่สิงห์ <bot>:พร้อมไพร่ชิงขึ้นหน้าล้วนกล้าแข็ง เปิดประตูตรูออกนอกกำแพง ไล่โจมแทงฟันฝรั่งถอยหลังรบ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่แขนขาดบาดแผลเคยแก้หาย <bot>:ที่นี้ร่ายมนตร์เท่าไรก็ไม่ติด มาหาเกลอเธอเหมือนเพื่อนชีวิต จงช่วยคิดฆ่ามันให้บรรลัย | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณครั้นเห็นผิดจริตนัก <bot>:จะห้ามหักเห็นไม่ฟังกำลังหลง จึงทูลว่าถ้ากระนั้นให้มั่นคง การณรงค์จะได้ทำแต่ลำพัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเยี่ยงอย่างข้างฝรั่งนั้นอย่างนั้น <bot>:ทางสามวันวันหนึ่งเดินถึงได้ แต่ลังกามาด่านปราการไพร ประมาณได้สามวันดังพรรณนา ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านท้าวนางต่างหาสินค้าของ <bot>:ใส่สำรองปากเรือไว้เผื่อขาย จะซื้อเครื่องเมืองฝรั่งทั้งผ้าลาย มาจำหน่ายเมืองเราเอากำไร | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้บอกข่าวกล่าวความตามรบพุ่ง <bot>:มาถึงกรุงโกญจามหาศวรรย์ เป็นจบความตามสาราเมืองมารัน บังคมคัลขอเดชะตามกระทรวง | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเชือดชิ้นกินดิบทั้งสิบเอ็ด <bot>:ให้สิ้นเสร็จสงครามตามประสงค์ กับลูกรักจักภิเษกเป็นเอกองค์ ให้ดำรงราไชยเพิ่มไพบูลย์ ฯ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระจอมนฤเบศเกศกษัตริย์ <bot>:โสมนัสเปรมปรีดิ์จะมีไหน เสด็จขึ้นปรางค์มาศปราสาทชัย เข้าข้างในแจ้งยุบลพระชนนี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่างระทวยสวยทรงสังวาลรัตน์ <bot>:เครื่องกษัตริย์สุริย์ชาติราชหงส์ นึกจะทูลโฉมงามแต่ตามตรง กลัวจะทรงกริ้วโกรธลงโทษทัณฑ์ ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ล้วนหยาบคายร้ายกาจชาติอสูร ต่างอยากได้ผู้หญิงชิงกันทูล จะขอพูนเพิ่มพระยศให้งดงาม | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวกาข้าเฝ้าเหล่าอำมาตย์ <bot>:มาหมอบกลาดบนชานพักตำหนักเขียน ทูลถวายเครื่องต้นทั้งมนเทียร แก้ววิเชียรคู่กษัตริย์ขัตติยา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระดูเดือนเหมือนวงนลาฏน้อง <bot>:สัมผัสผ่องพาจิตพิสมัย รื่นรื่นกลิ่นลำดวนรัญจวนใจ เหมือนเข้าใกล้กลิ่นนางเมื่อกลางวัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นจริงจังหวังจิตสนิทสนม <bot>:มาบรรทมเถิดพ่อคุณพ่อทูนหัว อย่าพ้อตัดขัดข้องอย่าหมองมัว อย่าเกรงกลัวเลยพ่อมาเหมือนอารมณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นไพรีมีมาให้กล้าหาญ[๑] <bot>:จึงโอมอ่านวิทยาเป็นห่าฝน ให้มืดมิดปิดแสงพระสุริยน บรรดาคนข้าศึกไม่เห็นกาย | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาหัวมุดผลุดออกข้างนอกได้ <bot>:วิ่งหลงใหลแลเตลิดระเสิดระสัง พวกหมอฉวยถ้วยยาละล้าละลัง ออกวิ่งมั่งเสียงอึงคะนึงไป | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงสั่งต้นหนพลฝรั่ง <bot>:ให้เร่งตั้งเข็มไปข้างฝ่ายเหนือ การของใครรีบทำทุกลำเรือ ทั้งหมวกเสื้อเตรียมใส่ไว้ทุกนาย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงฝรั่งปลอมเข้าไปมิได้รู้ <bot>:เพราะเคยอยู่มามิตรึกไม่ฮึกเหิม อันพวกแขกพ่อค้ามาแต่เดิม ตั้งแต่เริ่มแรกตั้งเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกพลคนผู้เฒ่าชาวผลึก <bot>:ต้องเฝ้าตึกปัดเป่ากวาดเผ้าผง ได้ยินความถามไต่ดังใจจง จึงเดินตรงเข้าไปทูลซึ่งมูลความ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งพวกขุนนางข้างฝรั่ง <bot>:ให้แต่งตั้งโต๊ะใหญ่ไวไวหวา เครื่องกินอยู่หมูแฮมแกล้มสุรา ท้าวรายาไก่แกะแพะทอดมัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านผู้รู้ผู้สำเร็จยังเข็ดรัก <bot>:ไม่ปลอมปลักปลีกไปเสียไพรสาณฑ์ แม้อยู่เฝ้าเคล้าเคลียจะเสียการ จงคิดอ่านออกองค์ให้จงดี ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม้เท้านี้ดีจริงแม้หญิงจับ <bot>:เห็นจะกลับเสื่อมมนต์ดลคาถา เข้าเลียมลองต้องตัวให้มัวตา หน่อยหนึ่งหน้าก็จะก่ำดังตำลึง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจุดเทียนเวียนแว่นสุวรรณมาศ <bot>:พวกพระญาติรับเวียนเทียนพระขวัญ พลางอวยชัยศุภโยคหัตถ์โบกควัน ต่างรับกันส่งไปให้เสนา | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปรียบเหมือนปลอกสันทัดเข้ารัดถัง <bot>:มันแน่นปังชมชิดไม่ผิดผวน ดีกว่าไทยใครได้ชิดสนิทนวล เล่นเอาป่วนอยู่ในเล่ห์ประเวณี ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่น่าชังสังวาสตามชาติยักษ์ <bot>:ฝีมือหนักนีดเน้นเคล้นขยำ กำเริบรักปลักปลอบไม่ตอบคำ เฝ้าสูดร่ำร้องว่าสาแก่ใจ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสขู่ผู้ถือหนังสือถาม <bot>:ได้ข้อความว่าทมิฬสิ้นทั้งหลาย ถือฤๅษีผีสิงทั้งหญิงชาย จึ่งสั่งฝ่ายกรมท่าเสนาใน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลามาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:ประสานหัตถ์ทูลบพิตรอดิศร ฝ่ายไทท้าวเจ้านิเวศน์เขตนคร บทจรเดินไปไหว้เทวา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่จะให้ไปเชิญเสด็จกลับ <bot>:ทั้งกองทัพพระเจ้าอามาบรรจบ ทั้งลูกยามาด้วยช่วยสมทบ เข้ารุมรบไพรีให้มีชัย ฯ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกเรือแห่แตรสังข์ประดังเสียง <bot>:เรือดั้งเคียงคู่รายทั้งซ้ายขวา ทหารโห่โล้เลื่อนค่อยเคลื่อนคลา ออกมหาสมุทรใหญ่คลี่ใบกาง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราหยุดหย่อนผ่อนพักเสียสักครู่ <bot>:เห็นสิ้นหมู่อสุราโยธาหาญ เข้าใต้ต้นมณฑาศิลาลาน แสนสำราญร่มรื่นชื่นอารมณ์ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันใช่หน่อวรนาถชาติกษัตริย์ <bot>:ผ่านสมบัติเขาจะชวนกันสรวลสันต์ ที่สมรักศักดิ์กษัตริย์หัสกัน เหมือนพงศ์พันธุ์ผ่านสมบัติขัตติยา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครนถึงที่เสด็จลงทรงที่นั่ง <bot>:เรือบัลลังก์รีบไปในกระสินธุ์ เร่งกระบวนด่วนมาในวาริน พร้อมกันสิ้นเรือแพเสียงแจจัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมอิศโรท้าวโกสัย <bot>:เชิญเข้าไปปรางค์ทองละอองศรี แล้วเรียกองค์นงนุชพระบุตรี มาอัญชลีองค์กษัตริย์ขัตติยา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พระเสาร์เจ้าเกาะเงาะงวนนั้น <bot>:ใช้กำปั่นไม้แตนทำแน่นหนา กำลังต้นทนคลื่นฝืนคงคา กับโยธามาก็น้อยสักร้อยเดียว | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ลูกน้อยสร้อยสุดานิจจาเอ๋ย <bot>:ไม่พ้นเลยเล่ากรรมทำไฉน พ่อรักเจ้าเท่าชีวิตดวงจิตใจ หวังจะได้ฝากผีเพื่อนชีวา | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางถวายอยู่งานคลานไปพัด <bot>:สองกษัตริย์อิ่มเอมเกษมสันต์ เสวยเครื่องโภชนาสารพัน อยู่บนชั้นท้ายบาหลีที่สำราญ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วฟันฟาดพลาดมือกระบือสู้ <bot>:สองนางรู้แยบคายว่าควายหมอ น้าวธนูคู่มือแล้วถือรอ หมายแต่พอตรงข้างสองนางยิง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฝรั่งฟังนางค่อยสร่างโกรธ <bot>:จึงยกโทษที่ไม่ทำตามคำสอน จนข้าศึกฮึกหาญมาราญรอน แผ่นดินร้อนไปทั่วเพราะผัวมึง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้รู้เห็นเป็นคนทนไม่ได้ <bot>:จะเข้าไปตามเสด็จไม่เข็ดขาม จะเคืองขัดตัดคอเสียก็ตาม มิขอข้ามคงคาไปธานี ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่มีผู้ชูช่วยจะม้วยมอด <bot>:เมื่อเจ้ารอดแล้วก็ตามอัชฌาสัย แล้วเมินเมียงเลี่ยงหลีกลีลาไป เข้าเสียในห้องหับให้ลับตา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ผู้ใดมีมั่งขั้ง <bot>:เงินทอง ลูกที่ดีให้ครอง สืบไว้ ลูกร้ายอย่าพึงปอง มอบทรัพย์ ให้นา พึงวิจารณ์ประมวญให้ รอบรู้เป็นคุณ ฯ | โคลงโลกนิติ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้จากมาน่าเสียดายเมื่อภายหลัง <bot>:จะย้อยพรั่งฟูมนองทั้งสองถัน ลูกยิ่งอยากมากมายเสียดายครัน สะอื้นอั้นอดนมกรมฤทัย ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพระองค์ทรงถามทรามสงวน <bot>:ลูกไม่ควรที่จะได้ไอศวรรย์ เป็นผู้น้อยพลอยอาสามากระนั้น ถึงเขตคันแล้วก็ข้าขอลาไป ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางแกล้งว่าน่าเบื่อเหลือแล้วเจ้า <bot>:อะไรเฝ้าโกรธเกรี้ยวทำเฉียวฉุน ถึงสู่ขอก็มิใช่ได้เคยคุ้น จะมาวุ่นว่าขานรำคาญใจ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประลัยกัลป์นั้นนุ่งหนังสิงหราช <bot>:งูเหลือมคาดต่างเข็มขัดรัดประสาน งูเห่าดงจงอางต่างสังวาล พระเศียรมารมงกุฎพันภุชงค์ | สิงหไกรภพ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งทั้งสามมีความรู้ <bot>:ซึ่งเป็นผู้วิเศษถือเหมือนฤๅษี เมื่อคราวครั้งมังคลาจะฆ่าตี เที่ยวหลบหนีอยู่ในป่าพนาวัน | พระอภัยมณี | 60 |