text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เลี้ยวลัดวัดษเกษก้ม <bot>:คมลา กุฏศพนบมานดา เกิดเกล้า เดชะพระกุศลภา พ้นโลกโอกฆเอย เสวยศุก๐ทุกค่ำเช้า ช่องชั้นสวรรยางค | นิราศสุพรรณ | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำอางองค์ทรงนั่งบัลลังก์อาสน์ <bot>:เดียรดาษด้วยสุรางค์นางสนม พระโฉมยงหลงเลยแต่เชยชม เพลินนิยมรมจักรนัครา ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกไพร่พร้อมล้อมนั่งได้ฟังเสียง <bot>:ต่างเอนเอียงอ่อนพับลงหลับเฉย ทั้งสองนางต่างบังคมเฝ้าชมเชย จนหลับเลยลืมองค์ทั้งนงเยาว์ ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงออกแขกแบกหน้าตามมาเฝ้า <bot>:แม้โปรดเกล้ากลับไปอยู่ชมพูศรี โอรสาข้าพระบาทราชบุตรี จะได้มีผาสุกสิ้นทุกคน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัสดรถอนถีบแล้วรีบรัด <bot>:ใกล้จังหวัดเกาะขวางกลางมหา ยักขินีดีใจเห็นใกล้มา คนกับม้ามาให้กินต่างยินดี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างเร่งกันเข้ารับทัพฝรั่ง <bot>:ตีประดังดาษดาโกลาหล บาทหลวงเห็นได้ทีให้รี้พล ทำเดินวนเหมือนจะล่าเอายาโรย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเกณฑ์ไพร่ไปตั้งวังสนาม <bot>:ที่ท่าข้ามขอบฝั่งหลังถนน ก่อกำแพงแหล่งล้อมป้อมประจญ มีตึกกลสูงใหญ่กระไดเวียน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางชื่นชอบตอบคำร่ำเฉลย <bot>:โอ้หลานเอ๋ยโรคย่านี้กล้าหาญ ดีแล้วหนอพ่อช่วยมาพยาบาล นางสำราญเปรมปรีดิ์ดีพระทัย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระเหยหวนชวนชื่นระรื่นรส <bot>:เหลือจะอดออมจิตพิสมัย แม่ยอดหญิงพริ้งพร้อมละม่อมละไม ขอเชิญไปนคเรศนิเวศน์วัง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เลิกพลลังกาโยธาหาญ <bot>:กลับสถานเวียงชัยไปสิงหล ขึ้นรถาพากันจรดล ทั้งไพร่พลเสนาเข้าธานินทร์ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวนางข้างในทั้งใหญ่น้อย <bot>:มาเตรียมคอยพร้อมพรักนักสนม ทั้งรุ่นราวสาวแก่ต่างแซ่ชม น้อมประนมก้มประณตบทมาลย์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามพระจอมนครินทร์ปิ่นสิงหล <bot>:ออกไพชยนต์เนาวรัตน์จำรัสฉาย สถิตแท่นฉัตรสุวรรณพรรณราย เสนานายกราบก้มบังคมคัล ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตกไปอยู่พาราการะเวก <bot>:เป็นของเอกแดงก่ำทั้งน้ำใส ยังมีผู้รู้หลักลักเอาไป จนต้องให้พ่อมึงคิดไปติดตาม | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรวุฒิไกรไล่ทหาร <bot>:ออกจากด่านเร่งร้นพลขันธ์ เครื่องอาวุธสาตราสารพัน เป็นทัพขันธ์กองหน้าเข้าราวี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระปิ่นภูวดลกัมพลรัตน์ <bot>:คิดจะจัดแจงคู่ให้สู่สมาน กับราเมศหน่อไทอันชัยชาญ ได้สมานร่วมพงศ์กับวงศ์เรา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายเสวกาเมืองวาโหม <bot>:เสียงครึกโครมใกล้เขตประเทศสถาน ขัดตาทัพยับยั้งระวังการ คอยต้านทานประจามิตรไม่คิดเกรง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนางพวกท้องเวรเดนเขารุ <bot>:ฉวยได้ครุวิ่งหลามตามถนน เสียงร้องไห้อึงอู้อยู่ทุกคน เที่ยววิ่งวนอยู่ในวังนั่งไม่ลง ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมคะเนเล่ห์กลแม่คนโปรด <bot>:ถึงกริ้วโกรธกลับหยุดสุดขยัน สามพี่เลี้ยงเถียงทุ่มช่วยรุมกัน เออกระนั้นฉันแลช่างแก้ตัว | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเรียกท้าวโกสัยไปในห้อง <bot>:แกหมางหมองไม่สบายหลายสถาน อันครั้งนี้กูเห็นจะเป็นการ กลับฟุ้งซ่านเพราะปีศาจประหลาดใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่มีจริงชิงเอาของเราเสีย <bot>:ยกแต่ตัวผัวเมียมารักษา ชะเจ้าของครองสมบัติกษัตรา ยังมีหน้าว่าได้ช่างไม่อาย | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เดี๋ยวนี้ศรีสวัสดิ์พลัดทหาร <bot>:ไม่แจ้งการดีร้ายข้างภายหลัง เสด็จไปให้ถึงเขตนิเวศน์วัง อย่ารอรั้งราชการจะนานวัน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแกสั่งว่าให้รีบไปก่อน <bot>:จงผันผ่อนคิดให้สมอารมณ์ถวิล ไปคอยท่าหน้าด่านชานบุรินทร์ ชายกระสินธุ์เข้าออกเร่งบอกมา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิเสียทีดีครันในการศึก <bot>:เห็นตรองตรึกรู้ตำราอัชฌาสัย ถึงเป็นแขกดูมันคล่องทำนองใน เห็นจะได้สิงหลไม่พ้นเรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฆ่าให้หมดเขยสะใภ้มิให้เหลือ <bot>:ในน้ำเนื้อเอาให้สมอารมณ์ถวิล แต่จนใจเขยท้าวเจ้าบุรินทร์ มันไม่ผินหน้าตามาหาใคร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอทำขวัญพระยุพินให้สิ้นโกรธ <bot>:ประทานโทษแก้วตามารศรี จงเงือดงดอดโทสาได้ปรานี พอเป็นที่พึ่งพักรู้จักกัน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเย็นเยียบเงียบเหงาเศร้าสะอื้น <bot>:โอ้ดึกดื่นเดือนคล้อยละห้อยหา เห็นอื่นอื่นกลืนกลํ้าแต่นํ้าตา ไม่เหมือนหน้าน้องแก้วที่แคล้วกัน | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธิดาว่าโอ้พระทูลกระหม่อม <bot>:เคยเป็นจอมรมจักรเป็นศักดิ์ศรี แม้นสิ้นชาติวาสนาพระสามี อันเมียนี้ไม่ขออยู่จะสู้ม้วย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครช้อนน้องประคองอุ้ม <bot>:เห็นอ่อนนุ่มนิ่งไปจิตใจหาย ทั้งเสาวคนธ์เข้าประคองเคียงน้องชาย ต่างวุ่นวายเรียกหมอวิ่งสอมา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตอบคำทำเป็นว่าถ้าเช่นนั้น <bot>:จะผ่อนผันตามผัดไม่ขัดขวาง ขอเล่นนอกหยอกเอินพอเพลินพลาง อย่าให้ค้างมรสุมเลยพุ่มพวง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:มาดลดำบลบ้านท้าย <bot>:โพแตง แตงบ่แดงเลยแดง อกชํ้า ชํ้าใจทุราแลง ลิ่วจาก จากแม่ไปหนำซ้ำ เร่งซ้ำทรวงถวิล | โคลงนิราศเจ้าฟ้าอภัย | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ใกล้วังดังนี้นางสาวสาว <bot>:จะโน้มน้าวกิ่งเก็บเกษมสานต์ นึกดำเนินเดินกลางทางกันดาร ถึงตะพานยายเหมสร้างที่กลางไพร | นิราศเมืองแกลง | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:อยู่ใช้ชิดข้างสุวรรณบรรจถรณ์ พลอยง่วงเหงาเจ่าจุกเป็นทุกข์ร้อน ไม่หลับนอนนั่งรักษาพยาบาล | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นนำสินสมุทร <bot>:กับทั้งสุดสาครจรตามหลัง เก็บดอกไม้ให้สาวสาวนางชาววัง ประทานทั้งกนิษฐาสุดาดวง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงฉนากล้วนฉนากปากเหมือนเลื่อย <bot>:ดูยาวเฟื้อยมิใช่น้อยลอยไสว ตะเพียนทองท่องท้องสมุทรไท ขึ้นลอยไล่เคียงคู่อยู่ในชล | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วายุพัฒน์หัสกันก็ลั่นฆ้อง <bot>:เรียกพวกพ้องพลนิกายทั้งซ้ายขวา โยธาทัพจับเหล่าชาวพารา ทั้งเสนานายไพร่ไล่ลงเรือ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครค่อนแค้นว่าแสนแง่ <bot>:เหมือนอีแม่ค้าถั่วหัวถนน แล้วนึกห่วงเมียรักพะวักพะวน ละลานละลนแล่นกลับมาพลับพลา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นดีจริงหญิงชายทั้งนายไพร่ <bot>:ต่างกราบไหว้ชื่นชมสมประสงค์ ต่างอวยชัยให้กุมารสำราญองค์ ได้สืบวงศ์พงศ์กษัตริย์สวัสดี ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้รินรินกลิ่นพิกุลมาฉุนชื่น <bot>:ถอนสะอื้นอิงแอบแนบเขนย หนาวน้ำค้างพร่างพรมลมรำเพย พระก็เลยหลับไปในไสยา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้าละมานยิ่งหาญฮึก <bot>:จะทำศึกอวดผู้หญิงเมืองสิงหล จึงโสรจสรงคงคาทาสุคนธ์ ทรงเครื่องต้นแต่งประดับสำหรับกาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิเวกแว่วแจ้วในใจรัญจวน <bot>:เป็นความชวนประโลมโฉมวัณฬา ฯ ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงฟังเพลงปี่ ให้รอรีรวนเรเสนหา | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นหนุ่มน้อยกลอยใจวิไลลักษณ์ <bot>:กับลูกรักร่วมจิตสนิทสนม นางถอยถดลดองค์ลงบังคม อายอารมณ์ก้มหน้าไม่พาที | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญพระองค์นงลักษณ์อัคเรศ <bot>:เข้านิเวศน์วังปราสาทราชฐาน มเหสีที่ปรัศว์ชัชวาล พนักงานปรนนิบัติคอยพัดวี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ตรวจน้ำรำลึกนึกไม่ขาด <bot>:ถึงเบื้องบาทบพิตรอดิศร มิตรจิตมิตรใจอาลัยวรณ์ เว้นแต่นอนหลับไปมิได้คิด | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เครื่องอาวุธสาตราหาให้ครบ <bot>:ทหารรบจัดไปบ้างทั้งดั้งเขน พวกสมนอกสมในเร่งจ่ายเกณฑ์ จัดนายเวรขุนหมื่นพื้นฉกรรจ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงเตรียมเรือเหนิอใต้ไว้ให้พร้อม <bot>:เราจะอ้อมตีตัดแม้นขัดสน จงคอยช่วยอุดหนุนพวกขุนพล ได้ประจญรบรับกองทัพไทย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมุนินทร์แจ้งเหตุเทศนา <bot>:ให้ศีลห้าถือเอาธรรมกรรมฐาน หวังจะให้ตัดห่วงคือบ่วงมาร ไปนิพพานเปรมปราสถาวร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมความคิดข้าพเจ้าเช่นเขาว่า <bot>:แต่ใต้หล้าชั้นมนุษย์จะอุดหนุน เว้นแต่ของเบื้องบนจนแล้วคุณ ไม่มีบุญเหลือจะไปในนภดล | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดาว่าผัวของตัวรัก <bot>:มันหาญหักชิงช่วงไม่หวงแหน ชอบชี้หน้าด่ามันให้ทันแค้น ทำทดแทนจึงจะถูกสิลูกรัก | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นรู้ข่าวท้าวซํ้าจะทำศึก <bot>:เห็นจะนึกเศร้าสร้อยละห้อยหา น่าใจหายหมายเหมือนจะเคลื่อนคลา ช่างเกิดมาอาภัพอัประมาณ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบสารซึ่งแสดงแถลงไข <bot>:พระโปรดให้ตอบย้อนสุนทรแถลง ให้เสนีที่ผู้นำไปสำแดง บอกให้แจ้งโอรสยศยง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายศรีสุวรรณสินสมุทรสุดสาคร <bot>:เจ้ามังกรเจ้ายุขันพร้อมกันหมด พระกฤษณาสามารถราชโอรส ต่างปิดหูรู้กำหนดหมดด้วยกัน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มึงว่าแก้วกินรีมามีชู้ <bot>:แกล้งลวงกูกล่าวร้ายให้หน่ายแหนง มึงใจบาปหยาบคายตัวร้ายแรง แกล้งปลอมแปลงหลอกหลอนแต่ก่อนมา | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทุกวันวุ่นขุ่นเคืองด้วยเรื่องรบ <bot>:จะเกลื่อนกลบเกลี่ยไกล่เสียให้หาย มึงขืนขวางทางไว้ทั้งไพร่นาย จะต้องตายโหงทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันชาตินี้นี่แน่ะพี่อย่าพักหมาย <bot>:ไม่เคยชายเชยชมประสมสอง ถึงมาตรแม้นมังสาจะทาทอง ก็ไม่ปองปรารถนาอย่าพาที ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามสิทธามาถึงแล้วจึ่งถาม <bot>:แม้โฉมงามเจ้าประชวรหรือนวลหง ที่เจ็บปวดรวดเร้าบรรเทาลง หรือโฉมยงยังรำคาญประการใด ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่เหล่ากอหน่อเนื้อเป็นเชื้อแถว <bot>:ไม่เลือกแล้วลูกจะรักให้หนักหนา ถึงจะเถือเนื้อกินไม่นินทา พระแม่อย่าเคืองขัดถึงตัดรอน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางกวนใส่ไว้เสร็จสำเร็จนึก <bot>:เวลาดึกเดินเหย่าเข้าไปหา ฝ่ายท่านท้าวเจ้าประเทศเขตชวา ลุกออกมาต้อนรับแล้วจับมือ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับใจไปเข้าข้างเหล่าร้าย <bot>:ก็เสียดายเชื้อชาติพระศาสนา เขาไม่เชื่อเมื่อทัพยกกลับมา พระวลาอากับน้องไม่ป้องกัน | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าร่วมธาตุกรกฎกำหนดหวัง <bot>:เหมือนคราวครั้งเดือนสี่ปีมะเส็ง ต่ออาทิตย์ถึงมังกรจรมาเล็ง ต่อวันเพ็งจึ่งจะแจ้งแสงอุทัย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูนี้หรือคือแม่สินสมุทร <bot>:จะม้วยมุดอย่าไว้ใจอย่าใหลหลง เร่งแก้ไขเสียให้หมดจะปลดปลง จึงจะคงชีวาไปธานี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเมืองด่านธารท่าชลาสินธุ์ <bot>:พร้อมกันสิ้นพวกทหารชาญสมร พวกบนฝั่งตั้งเตรียมพลากร ทั้งอัสดรรถรัตน์ชัชวาล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้นดีหมีหมีจ้องร้องโครกคราก <bot>:บ้างอ้าปากแล่นโลดกระโดดผาง หมีบ่นพึมงึมงำไปตามทาง แลสล้างแต่ล้วนหมีวิ่งหนีคน | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นจัดเสร็จได้ฤกษ์ให้เลิกโห่ <bot>:สำเนียงโกลาก้องห้องเวหน เปิดประตูรีบเดินดำเนินพล จอมสากลมังคลาทรงม้านิล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับลูกรักอัคเรศสังเกตแน่ <bot>:แต่แลแลหมกมุ่นให้ขุ่นหมอง กลับเคลิ้มเห็นเป็นว่าพากันมามอง พิโรธร้องเรียกสาวใช้ให้ไสคอ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะจากจริงทิ้งน้องหรือลองจิต <bot>:โอ้คิดคิดถึงพระองค์น่าสงสาร จะบรรลัยเสียให้พ้นทนทรมาน พิษฐานขอครองกับน้องน้อย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยิ้มพลางทางตรัสดำรัสสั่ง <bot>:ไปบอกทั้งธิดาให้มานี่ สาวสุรางค์ต่างวิ่งเป็นสิงคลี ไปยังที่ราชฐานพระมารดา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นค่ำช่วงดวงแดงแสงประเทือง <bot>:อร่ามเหลืองรัศมีเหมือนสีไฟ แม้นเดินหนฝนตกไม่ถูกต้อง เอาไว้ห้องหับแห่งตำแหน่งไหน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิบสี่ปีนี้ก็สมอารมณ์รัก <bot>:เหลือประดักประเดิดเถิดเถิดหรือ ฉวยร้องวุ่นขุ่นเคืองจะเลื่องลือ เสียดายชื่อรื้อยั้งหยุดรั้งรอ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์พระมังคลาราช <bot>:กับครูบาทหลวงนั่งตั้งปรึกษา ทุกเช้าเย็นมิได้เว้นสักเวลา จนเภตราพร้อมถ้วนจวนจะไป | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกฤษณากล้าหาญในการรบ <bot>:เลี้ยวตลบต่อแย้งด้วยแข็งขัน โจรสามารถอาจองคงกระพัน แต่รบกันก็จนหย่อนอ่อนกำลัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แลดูม้าน่ากลัวก้มหัวกราบ <bot>:จะใคร่ทราบซักถามตามสงสัย จะมาหาข้าหรือจะธุระอะไร จงโปรดให้แจ้งจิตในกิจจา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าจริงพี่กริ่งตรึก <bot>:ที่พวกผลึกรมจักรซึ่งกักขัง แม้พบปะจะปล่อยคอยระวัง แล้วตรัสสั่งนายทหารเป็นการลับ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรองตรึกนึกแล้วเสด็จกลับ <bot>:มาประทับชานพักตำหนักขวา รับสั่งเรียกศรีสุวรรณจำนรรจา อนุชาเจ้าจะเห็นเป็นอย่างไร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมเสนาข้ารองละอองบาท <bot>:อภิวาทดาษดาตรงหน้าฉาน กาลสูรทูลเบิกบรรณาการ ทั้งราชสารเสนีสี่ทูตา | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในห้องท้ายบาหลีที่สถิต <bot>:สำราญจิตโดยถนัดไม่ขัดขวาง ดั่งเครื่องทิพย์หยิบส่งประจงวาง ไม่รู้จางที่ในรสเหมือนอดออม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเรือพระเทวสินธุ์สามกษัตริย์ <bot>:มาแออัดจอดรายหลายภาษา พวกชาวด่านชาญสมุทรสุดปัญญา ไม่รู้ว่าวงศ์ท้าวเจ้านคร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนักหรือเบาเยาว์อยู่ไม่รู้จัก <bot>:เข้าลองผลักด้วยกำลังก็พังผาง เห็นหาดทรายพรายงามเป็นเงินราง ทะเลกว้างข้างขวาล้วนป่าดง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครรักยศอตสาห์ตามนางทรามวัย <bot>:คงจะได้สมหมายเมื่อปลายมือ ฯ ฝ่ายฝรั่งทั้งปวงบาทหลวงบอก ต่างก็ออกปากรับด้วยนับถือ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประลัยกัลป์นั้นห้ามปรามสหาย <bot>:มันรักชายเชื่อฟังเขาสั่งสอน จึงเสแสร้งแกล้งนิ่งให้วิงวอน จะง้องอนมันทำไมไม่ได้การ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงช้างน้ำนำโขลงชักโยงเพื่อน <bot>:ขึ้นว่ายเกลื่อนกลาดไปในวิถี ฝูงหมูน้ำดำวนชลธี เที่ยวว่ายรี่กลางมหาชลาลัย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงจัดแจงตามอย่างแต่ปางก่อน <bot>:จะเย็นร้อนฟังลิขิตค่อยบิดผัน ขุนเสนีกราบก้มบังคมคัล ก็พากันรีบรัดไปจัดแจง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอได้ข่าวราวกับว่าได้ยาทิพย์ <bot>:มายกหยิบโรคร้ายให้หายสูญ ทรงภูษาพาพระวงศ์พงศ์ประยูร มาพร้อมมูลคอยท่าอยู่หน้าแพ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงหมายมุ่งกรุงแก้วการะเวก <bot>:เป็นเมืองเอกอิศรามหาสถาน พวกสำเภาเขาเคยขึ้นบนบาน จะคิดอ่านอวดวิชาอุตส่าห์ไป ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เห็นหอมังราชเจ้า <bot>:สูงศักดิ์ ยังบลืออารักษ์ ราชไหว้ อังเชิญช่วยพิทักษ์ เทียมพี่ คะนึงนา ยามม่อนมัวเกลียดใกล้ ร่วมเร้าชัยบาน | โคลงนิราศหริภุญชัย | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นพร้อมกันวันไรจะได้ยก <bot>:ไปทัพบกทัพหน้าแม้นล่าหนี ให้เจ้าคุณลงลงอาญาถึงฆ่าตี ตามแต่ที่สานุโทษจะโปรดปราน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่านายกูผู้เป็นใหญ่ในไตรจักร <bot>:จะมาหักเอาด่านชานสิงขร แม้นรบสู้กูมิฟังทั้งนคร ถ้าโอนอ่อนโดยดีมิเป็นไร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งบกเรือเหลือตายยังหลายแสน <bot>:จะแก้แค้นคิดการเข้าหาญหัก ที่บอบช้ำลำบากยังมากนัก ให้หมอรักษาทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:นึกนามสามชุกถ้า <bot>:ป่าดง เกรี่ยงไร่ได้ฟ่ายลง แลกล้ำ เรือค้าท่านั้นคง คอยเกรี่ยงเรียงเอย รายจอดทอดท่าน้ำ นับฝ้ายฃายฃอง | นิราศสุพรรณ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้หยุดยั้งนั่งอยู่กระทู้ถาม <bot>:จะหยิบความข้อผิดพูดบิดผัน มายกเสาขึ้นได้ให้รางวัล ไม่รับนั้นขัดเราเป็นเจ้านาย | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโฉมยงปลงในธรรมกรรมฐาน <bot>:เออเหลนหลานจำเริญวัยใหญ่หนักหนา จนมีคู่สู่สมภิรมยา อนิจจาคลอดระหว่างกลางณรงค์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรรพทัพบกยกทหาร <bot>:จากเมืองด่านออกเดินตามเนินถนน ค่ำที่ไหนให้ชาวบ้านย่านตำบล เลี้ยงไพร่พลพวกทหารทุกย่านมา ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแกล้งบอกหยอกเย้าว่าเจ้าแม่ <bot>:แม่รักแต่เจ้าดอกจะบอกให้ พระโยคีที่ชื่อพระอภัย ไม่มีใครเขารักอย่าซักเลย ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าท้อแท้แม่จะช่วยที่ป่วยไข้ <bot>:แล้วเรียกให้หมอมาเอายาฝน ทาอุทรแต่พอเบาบรรเทาทน ค่อยผ่อนปรนแก้ไขพอให้คลาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษดีคลี่ใบขึ้นใส่รอก <bot>:เร่งให้ออกอ่าวผลึกแห่ฮึกโหม ยิงปืนใหญ่ก้องกึกครื้นครึกโครม ทั้งประโคมสังข์แตรแซ่สำเนียง | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ็ดธิดานารีชุลีหัตถ์ <bot>:เห็นเคร่งครัดตัดมิตรพิสมัย จึงว่าพระจะเสด็จไปแห่งใด จะขอไปเป็นข้าฝ่าธุลี | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอนุชาอาดูรพูนเทวษ <bot>:น้ำพระเนตรพรั่งพรอยดังฝอยฝน สินสมุทรทรุดเสือกเกลือกสกนธ์ ฟายสุชลโศกาด้วยอาลัย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลาเช้าเราจะยกเข้าตีด่าน <bot>:เตรียมทหารกองแซงให้แข็งขัน กระบวนหน้าวาหุโลมพวกโจมฟัน พลขันธ์บินได้ในอัมพร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเทวสินธุ์ปรึกษาเจ้าตาเลี้ยง <bot>:จะบ่ายเบี่ยงรบกับพงศ์วงศ์สยาม หรือจะค่อยตรองใจทำให้งาม ตัดเสี้ยนหนามเสียให้สิ้นการนินทา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คอยตีเรือเหนือใต้มิได้เว้น <bot>:เที่ยวซ่อนเร้นตามทางหว่างวิถี คอยกันเรือลูกค้าบรรดามี ให้ข้านี้จับจ่ายเป็นนายรอง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือสะบัดปัดปั่นให้หันเห <bot>:ท้องทะเลคลื่นระดมทั้งลมหวน ตีเสาหน้าหักผางเสียงครางครวญ พายุป่วนหอบปัดซัดออกไป | พระอภัยมณี | 71 |