cat_title
stringclasses 5
values | v_order
int64 1
116
| v_position
int64 0
1
| poem_text
stringlengths 15
47
| poet_name
stringclasses 1
value | poem_id
int64 1
599
|
|---|---|---|---|---|---|
غزل | 13 | 0 | حافظ مدار امید فرج از مدار چرخ | حافظ | 544 |
غزل | 14 | 1 | دارد هزار عیب و ندارد تفضلی | حافظ | 544 |
غزل | 1 | 0 | این خرقه که من دارم در رهن شراب اولی | حافظ | 545 |
غزل | 2 | 1 | وین دفتر بی‌معنی غرق می ناب اولی | حافظ | 545 |
غزل | 3 | 0 | چون عمر تبه کردم چندان که نگه کردم | حافظ | 545 |
غزل | 4 | 1 | در کنج خراباتی افتاده خراب اولی | حافظ | 545 |
غزل | 5 | 0 | چون مصلحت اندیشی دور است ز درویشی | حافظ | 545 |
غزل | 6 | 1 | هم سینه پر از آتش هم دیده پرآب اولی | حافظ | 545 |
غزل | 7 | 0 | من حالت زاهد را با خلق نخواهم گفت | حافظ | 545 |
غزل | 8 | 1 | این قصه اگر گویم با چنگ و رباب اولی | حافظ | 545 |
غزل | 9 | 0 | تا بی سر و پا باشد اوضاع فلک زین دست | حافظ | 545 |
غزل | 10 | 1 | در سر هوس ساقی در دست شراب اولی | حافظ | 545 |
غزل | 11 | 0 | از همچو تو دلداری دل برنکنم آری | حافظ | 545 |
غزل | 12 | 1 | چون تاب کشم باری زان زلف به تاب اولی | حافظ | 545 |
غزل | 13 | 0 | چون پیر شدی حافظ از میکده بیرون آی | حافظ | 545 |
غزل | 14 | 1 | رندی و هوسناکی در عهد شباب اولی | حافظ | 545 |
غزل | 1 | 0 | زان می عشق کز او پخته شود هر خامی | حافظ | 546 |
غزل | 2 | 1 | گر چه ماه رمضان است بیاور جامی | حافظ | 546 |
غزل | 3 | 0 | روزها رفت که دست من مسکین نگرفت | حافظ | 546 |
غزل | 4 | 1 | زلف شمشادقدی ساعد سیم اندامی | حافظ | 546 |
غزل | 5 | 0 | روزه هر چند که مهمان عزیز است ای دل | حافظ | 546 |
غزل | 6 | 1 | صحبتش موهبتی دان و شدن انعامی | حافظ | 546 |
غزل | 7 | 0 | مرغ زیرک به در خانقه اکنون نپرد | حافظ | 546 |
غزل | 8 | 1 | که نهاده‌ست به هر مجلس وعظی دامی | حافظ | 546 |
غزل | 9 | 0 | گله از زاهد بدخو نکنم رسم این است | حافظ | 546 |
غزل | 10 | 1 | که چو صبحی بدمد در پی اش افتد شامی | حافظ | 546 |
غزل | 11 | 0 | یار من چون بخرامد به تماشای چمن | حافظ | 546 |
غزل | 12 | 1 | برسانش ز من ای پیک صبا پیغامی | حافظ | 546 |
غزل | 13 | 0 | آن حریفی که شب و روز می صاف کشد | حافظ | 546 |
غزل | 14 | 1 | بود آیا که کند یاد ز دردآشامی | حافظ | 546 |
غزل | 15 | 0 | حافظا گر ندهد داد دلت آصف عهد | حافظ | 546 |
غزل | 16 | 1 | کام دشوار به دست آوری از خودکامی | حافظ | 546 |
غزل | 1 | 0 | که برد به نزد شاهان ز من گدا پیامی | حافظ | 547 |
غزل | 2 | 1 | که به کوی می فروشان دو هزار جم به جامی | حافظ | 547 |
غزل | 3 | 0 | شده‌ام خراب و بدنام و هنوز امیدوارم | حافظ | 547 |
غزل | 4 | 1 | که به همت عزیزان برسم به نیک نامی | حافظ | 547 |
غزل | 5 | 0 | تو که کیمیافروشی نظری به قلب ما کن | حافظ | 547 |
غزل | 6 | 1 | که بضاعتی نداریم و فکنده‌ایم دامی | حافظ | 547 |
غزل | 7 | 0 | عجب از وفای جانان که عنایتی نفرمود | حافظ | 547 |
غزل | 8 | 1 | نه به نامه‌ای پیامی نه به خامه‌ای سلامی | حافظ | 547 |
غزل | 9 | 0 | اگر این شراب خام است اگر آن حریف پخته | حافظ | 547 |
غزل | 10 | 1 | به هزار بار بهتر ز هزار پخته خامی | حافظ | 547 |
غزل | 11 | 0 | ز رهم میفکن ای شیخ به دانه‌های تسبیح | حافظ | 547 |
غزل | 12 | 1 | که چو مرغ زیرک افتد نفتد به هیچ دامی | حافظ | 547 |
غزل | 13 | 0 | سر خدمت تو دارم بخرم به لطف و مفروش | حافظ | 547 |
غزل | 14 | 1 | که چو بنده کمتر افتد به مبارکی غلامی | حافظ | 547 |
غزل | 15 | 0 | به کجا برم شکایت به که گویم این حکایت | حافظ | 547 |
غزل | 16 | 1 | که لبت حیات ما بود و نداشتی دوامی | حافظ | 547 |
غزل | 17 | 0 | بگشای تیر مژگان و بریز خون حافظ | حافظ | 547 |
غزل | 18 | 1 | که چنان کشنده‌ای را نکند کس انتقامی | حافظ | 547 |
غزل | 1 | 0 | اتت روائح رند الحمی و زاد غرامی | حافظ | 548 |
غزل | 2 | 1 | فدای خاک در دوست باد جان گرامی | حافظ | 548 |
غزل | 3 | 0 | پیام دوست شنیدن سعادت است و سلامت | حافظ | 548 |
غزل | 4 | 1 | من المبلغ عنی الی سعاد سلامی | حافظ | 548 |
غزل | 5 | 0 | بیا به شام غریبان و آب دیده من بین | حافظ | 548 |
غزل | 6 | 1 | به سان باده صافی در آبگینه شامی | حافظ | 548 |
غزل | 7 | 0 | اذا تغرد عن ذی الاراک طائر خیر | حافظ | 548 |
غزل | 8 | 1 | فلا تفرد عن روضها انین حمامی | حافظ | 548 |
غزل | 9 | 0 | بسی نماند که روز فراق یار سر آید | حافظ | 548 |
غزل | 10 | 1 | رایت من هضبات الحمی قباب خیام | حافظ | 548 |
غزل | 11 | 0 | خوشا دمی که درآیی و گویمت به سلامت | حافظ | 548 |
غزل | 12 | 1 | قدمت خیر قدوم نزلت خیر مقام | حافظ | 548 |
غزل | 13 | 0 | بعدت منک و قد صرت ذائبا کهلال | حافظ | 548 |
غزل | 14 | 1 | اگر چه روی چو ماهت ندیده‌ام به تمامی | حافظ | 548 |
غزل | 15 | 0 | و ان دعیت بخلد و صرت ناقض عهد | حافظ | 548 |
غزل | 16 | 1 | فما تطیب نفسی و ما استطاب منامی | حافظ | 548 |
غزل | 17 | 0 | امید هست که زودت به بخت نیک ببینم | حافظ | 548 |
غزل | 18 | 1 | تو شاد گشته به فرماندهی و من به غلامی | حافظ | 548 |
غزل | 19 | 0 | چو سلک در خوشاب است شعر نغز تو حافظ | حافظ | 548 |
غزل | 20 | 1 | که گاه لطف سبق می‌برد ز نظم نظامی | حافظ | 548 |
غزل | 1 | 0 | سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی | حافظ | 549 |
غزل | 2 | 1 | دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی | حافظ | 549 |
غزل | 3 | 0 | چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو | حافظ | 549 |
غزل | 4 | 1 | ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی | حافظ | 549 |
غزل | 5 | 0 | زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت | حافظ | 549 |
غزل | 6 | 1 | صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی | حافظ | 549 |
غزل | 7 | 0 | سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل | حافظ | 549 |
غزل | 8 | 1 | شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی | حافظ | 549 |
غزل | 9 | 0 | در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست | حافظ | 549 |
غزل | 10 | 1 | ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی | حافظ | 549 |
غزل | 11 | 0 | اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست | حافظ | 549 |
غزل | 12 | 1 | رهروی باید جهان سوزی نه خامی بی‌غمی | حافظ | 549 |
غزل | 13 | 0 | آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست | حافظ | 549 |
غزل | 14 | 1 | عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی | حافظ | 549 |
غزل | 15 | 0 | خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم | حافظ | 549 |
غزل | 16 | 1 | کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی | حافظ | 549 |
غزل | 17 | 0 | گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق | حافظ | 549 |
غزل | 18 | 1 | کاندر این دریا نماید هفت دریا شبنمی | حافظ | 549 |
غزل | 1 | 0 | ز دلبرم که رساند نوازش قلمی | حافظ | 550 |
غزل | 2 | 1 | کجاست پیک صبا گر همی‌کند کرمی | حافظ | 550 |
غزل | 3 | 0 | قیاس کردم و تدبیر عقل در ره عشق | حافظ | 550 |
غزل | 4 | 1 | چو شبنمی است که بر بحر می‌کشد رقمی | حافظ | 550 |
غزل | 5 | 0 | بیا که خرقه من گر چه رهن میکده‌هاست | حافظ | 550 |
غزل | 6 | 1 | ز مال وقف نبینی به نام من درمی | حافظ | 550 |
غزل | 7 | 0 | حدیث چون و چرا درد سر دهد ای دل | حافظ | 550 |
غزل | 8 | 1 | پیاله گیر و بیاسا ز عمر خویش دمی | حافظ | 550 |
غزل | 9 | 0 | طبیب راه نشین درد عشق نشناسد | حافظ | 550 |
غزل | 10 | 1 | برو به دست کن ای مرده دل مسیح دمی | حافظ | 550 |
غزل | 11 | 0 | دلم گرفت ز سالوس و طبل زیر گلیم | حافظ | 550 |
غزل | 12 | 1 | به آن که بر در میخانه برکشم علمی | حافظ | 550 |