cat_title
stringclasses 5
values | v_order
int64 1
116
| v_position
int64 0
1
| poem_text
stringlengths 15
47
| poet_name
stringclasses 1
value | poem_id
int64 1
599
|
|---|---|---|---|---|---|
غزل | 13 | 0 | بیا که وقت شناسان دو کون بفروشند | حافظ | 550 |
غزل | 14 | 1 | به یک پیاله می صاف و صحبت صنمی | حافظ | 550 |
غزل | 15 | 0 | دوام عیش و تنعم نه شیوه عشق است | حافظ | 550 |
غزل | 16 | 1 | اگر معاشر مایی بنوش نیش غمی | حافظ | 550 |
غزل | 17 | 0 | نمی‌کنم گله‌ای لیک ابر رحمت دوست | حافظ | 550 |
غزل | 18 | 1 | به کشته زار جگرتشنگان نداد نمی | حافظ | 550 |
غزل | 19 | 0 | چرا به یک نی قندش نمی‌خرند آن کس | حافظ | 550 |
غزل | 20 | 1 | که کرد صد شکرافشانی از نی قلمی | حافظ | 550 |
غزل | 21 | 0 | سزای قدر تو شاها به دست حافظ نیست | حافظ | 550 |
غزل | 22 | 1 | جز از دعای شبی و نیاز صبحدمی | حافظ | 550 |
غزل | 1 | 0 | احمد الله علی معدلة السلطان | حافظ | 551 |
غزل | 2 | 1 | احمد شیخ اویس حسن ایلخانی | حافظ | 551 |
غزل | 3 | 0 | خان بن خان و شهنشاه شهنشاه نژاد | حافظ | 551 |
غزل | 4 | 1 | آن که می‌زیبد اگر جان جهانش خوانی | حافظ | 551 |
غزل | 5 | 0 | دیده نادیده به اقبال تو ایمان آورد | حافظ | 551 |
غزل | 6 | 1 | مرحبا ای به چنین لطف خدا ارزانی | حافظ | 551 |
غزل | 7 | 0 | ماه اگر بی تو برآید به دو نیمش بزنند | حافظ | 551 |
غزل | 8 | 1 | دولت احمدی و معجزه سبحانی | حافظ | 551 |
غزل | 9 | 0 | جلوه بخت تو دل می‌برد از شاه و گدا | حافظ | 551 |
غزل | 10 | 1 | چشم بد دور که هم جانی و هم جانانی | حافظ | 551 |
غزل | 11 | 0 | برشکن کاکل ترکانه که در طالع توست | حافظ | 551 |
غزل | 12 | 1 | بخشش و کوشش خاقانی و چنگزخانی | حافظ | 551 |
غزل | 13 | 0 | گر چه دوریم به یاد تو قدح می‌گیریم | حافظ | 551 |
غزل | 14 | 1 | بعد منزل نبود در سفر روحانی | حافظ | 551 |
غزل | 15 | 0 | از گل پارسیم غنچه عیشی نشکفت | حافظ | 551 |
غزل | 16 | 1 | حبذا دجله بغداد و می ریحانی | حافظ | 551 |
غزل | 17 | 0 | سر عاشق که نه خاک در معشوق بود | حافظ | 551 |
غزل | 18 | 1 | کی خلاصش بود از محنت سرگردانی | حافظ | 551 |
غزل | 19 | 0 | ای نسیم سحری خاک در یار بیار | حافظ | 551 |
غزل | 20 | 1 | که کند حافظ از او دیده دل نورانی | حافظ | 551 |
غزل | 1 | 0 | وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی | حافظ | 552 |
غزل | 2 | 1 | حاصل از حیات ای جان این دم است تا دانی | حافظ | 552 |
غزل | 3 | 0 | کام بخشی گردون عمر در عوض دارد | حافظ | 552 |
غزل | 4 | 1 | جهد کن که از دولت داد عیش بستانی | حافظ | 552 |
غزل | 5 | 0 | باغبان چو من زین جا بگذرم حرامت باد | حافظ | 552 |
غزل | 6 | 1 | گر به جای من سروی غیر دوست بنشانی | حافظ | 552 |
غزل | 7 | 0 | زاهد پشیمان را ذوق باده خواهد کشت | حافظ | 552 |
غزل | 8 | 1 | عاقلا مکن کاری کآورد پشیمانی | حافظ | 552 |
غزل | 9 | 0 | محتسب نمی‌داند این قدر که صوفی را | حافظ | 552 |
غزل | 10 | 1 | جنس خانگی باشد همچو لعل رمانی | حافظ | 552 |
غزل | 11 | 0 | با دعای شبخیزان ای شکردهان مستیز | حافظ | 552 |
غزل | 12 | 1 | در پناه یک اسم است خاتم سلیمانی | حافظ | 552 |
غزل | 13 | 0 | پند عاشقان بشنو و از در طرب بازآ | حافظ | 552 |
غزل | 14 | 1 | کاین همه نمی‌ارزد شغل عالم فانی | حافظ | 552 |
غزل | 15 | 0 | یوسف عزیزم رفت ای برادران رحمی | حافظ | 552 |
غزل | 16 | 1 | کز غمش عجب بینم حال پیر کنعانی | حافظ | 552 |
غزل | 17 | 0 | پیش زاهد از رندی دم مزن که نتوان گفت | حافظ | 552 |
غزل | 18 | 1 | با طبیب نامحرم حال درد پنهانی | حافظ | 552 |
غزل | 19 | 0 | می‌روی و مژگانت خون خلق می‌ریزد | حافظ | 552 |
غزل | 20 | 1 | تیز می‌روی جانا ترسمت فرومانی | حافظ | 552 |
غزل | 21 | 0 | دل ز ناوک چشمت گوش داشتم لیکن | حافظ | 552 |
غزل | 22 | 1 | ابروی کماندارت می‌برد به پیشانی | حافظ | 552 |
غزل | 23 | 0 | جمع کن به احسانی حافظ پریشان را | حافظ | 552 |
غزل | 24 | 1 | ای شکنج گیسویت مجمع پریشانی | حافظ | 552 |
غزل | 25 | 0 | گر تو فارغی از ما ای نگار سنگین دل | حافظ | 552 |
غزل | 26 | 1 | حال خود بخواهم گفت پیش آصف ثانی | حافظ | 552 |
غزل | 1 | 0 | هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی | حافظ | 553 |
غزل | 2 | 1 | که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی | حافظ | 553 |
غزل | 3 | 0 | ملامتگو چه دریابد میان عاشق و معشوق | حافظ | 553 |
غزل | 4 | 1 | نبیند چشم نابینا خصوص اسرار پنهانی | حافظ | 553 |
غزل | 5 | 0 | بیفشان زلف و صوفی را به پابازی و رقص آور | حافظ | 553 |
غزل | 6 | 1 | که از هر رقعه دلقش هزاران بت بیفشانی | حافظ | 553 |
غزل | 7 | 0 | گشاد کار مشتاقان در آن ابروی دلبند است | حافظ | 553 |
غزل | 8 | 1 | خدا را یک نفس بنشین گره بگشا ز پیشانی | حافظ | 553 |
غزل | 9 | 0 | ملک در سجده آدم زمین بوس تو نیت کرد | حافظ | 553 |
غزل | 10 | 1 | که در حسن تو لطفی دید بیش از حد انسانی | حافظ | 553 |
غزل | 11 | 0 | چراغ افروز چشم ما نسیم زلف جانان است | حافظ | 553 |
غزل | 12 | 1 | مباد این جمع را یا رب غم از باد پریشانی | حافظ | 553 |
غزل | 13 | 0 | دریغا عیش شبگیری که در خواب سحر بگذشت | حافظ | 553 |
غزل | 14 | 1 | ندانی قدر وقت ای دل مگر وقتی که درمانی | حافظ | 553 |
غزل | 15 | 0 | ملول از همرهان بودن طریق کاردانی نیست | حافظ | 553 |
غزل | 16 | 1 | بکش دشواری منزل به یاد عهد آسانی | حافظ | 553 |
غزل | 17 | 0 | خیال چنبر زلفش فریبت می‌دهد حافظ | حافظ | 553 |
غزل | 18 | 1 | نگر تا حلقه اقبال ناممکن نجنبانی | حافظ | 553 |
غزل | 1 | 0 | گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی | حافظ | 554 |
غزل | 2 | 1 | چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنی | حافظ | 554 |
غزل | 3 | 0 | شیرینتر از آنی به شکرخنده که گویم | حافظ | 554 |
غزل | 4 | 1 | ای خسرو خوبان که تو شیرین زمانی | حافظ | 554 |
غزل | 5 | 0 | تشبیه دهانت نتوان کرد به غنچه | حافظ | 554 |
غزل | 6 | 1 | هرگز نبود غنچه بدین تنگ دهانی | حافظ | 554 |
غزل | 7 | 0 | صد بار بگفتی که دهم زان دهنت کام | حافظ | 554 |
غزل | 8 | 1 | چون سوسن آزاده چرا جمله زبانی | حافظ | 554 |
غزل | 9 | 0 | گویی بدهم کامت و جانت بستانم | حافظ | 554 |
غزل | 10 | 1 | ترسم ندهی کامم و جانم بستانی | حافظ | 554 |
غزل | 11 | 0 | چشم تو خدنگ از سپر جان گذراند | حافظ | 554 |
غزل | 12 | 1 | بیمار که دیده‌ست بدین سخت کمانی | حافظ | 554 |
غزل | 13 | 0 | چون اشک بیندازیش از دیده مردم | حافظ | 554 |
غزل | 14 | 1 | آن را که دمی از نظر خویش برانی | حافظ | 554 |
غزل | 1 | 0 | نسیم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی | حافظ | 555 |
غزل | 2 | 1 | گذر به کوی فلان کن در آن زمان که تو دانی | حافظ | 555 |
غزل | 3 | 0 | تو پیک خلوت رازی و دیده بر سر راهت | حافظ | 555 |
غزل | 4 | 1 | به مردمی نه به فرمان چنان بران که تو دانی | حافظ | 555 |
غزل | 5 | 0 | بگو که جان عزیزم ز دست رفت خدا را | حافظ | 555 |
غزل | 6 | 1 | ز لعل روح فزایش ببخش آن که تو دانی | حافظ | 555 |
غزل | 7 | 0 | من این حروف نوشتم چنان که غیر ندانست | حافظ | 555 |
غزل | 8 | 1 | تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی | حافظ | 555 |
غزل | 9 | 0 | خیال تیغ تو با ما حدیث تشنه و آب است | حافظ | 555 |
غزل | 10 | 1 | اسیر خویش گرفتی بکش چنان که تو دانی | حافظ | 555 |
غزل | 11 | 0 | امید در کمر زرکشت چگونه ببندم | حافظ | 555 |
غزل | 12 | 1 | دقیقه‌ایست نگارا در آن میان که تو دانی | حافظ | 555 |