text
stringlengths
0
1.67M
कर्मणो ह्यपि बोद्धव्यं बोद्धव्यं च विकर्मणः।
वस्तुतस्तु अर्थानवच्छिन्नं ज्ञानमेव हेतुः । न चातिप्रसङ्गः । विषयावच्छेदमनपेक्ष्य स्वत एव सर्पज्ञानस्यासर्पज्ञानाद् व्यावृत्तेः । तथा हि सर्पज्ञानमसर्पज्ञानाद् व्यावृत्तम् । व्यावृत्तिश्च व्यावर्तकाधीना । न च विषयस्तत्सम्बन्धो वा व्यावर्तकः । विषयतत्सम्बन्धयोर्ज्ञानेन सह स्वरुपातिरिक्तद्विष्टसम्बन्धाभावात् ।
तौ त्वं याचस्व साहाय्ये दाहार्थं खाण्डवस्य च ।
तत्तथा प्राप्नुयाद्विप्रः पठन्वै गोमतीं सदा ॥ 035c
तस्य तद्विदितं सर्वं कारणार्थं च मर्षितम्
परेष्वापतते कृछ्रं किन्नु दुःखतरं ततः ॥ १९॥
स तु कामाग्निसन्तप्तः सुदेष्णामभिगम्य वै । KK04-03-016-006a
लक्षणम् - म्रम्भैर्यानां त्रयेण त्रिभुनियतियुता स्रग्धरा कीर्तितेयम् ।
आद्यं जगद्भुवो बीजं मध्ये त्वं सर्वतोऽधिकः
शालग्रामशिलातोयं मृत्युकाले च यो लभेत् ।
वालखिल्यो जटाधरश्चीरवल्कलवसनोऽर्काग्निः
हन्यात्त्रीन्पञ्च सप्तेति परपक्षस्य सर्वशः ॥ 025c
चित्तस्य निसर्गतोनिर्गतस्रगादिगोचरवृत्तिसरित्पूरं वैराग्येण विनिवार्य समाध्यभ्यासेन प्रशान्तवाहः संपाद्यते । अतस्तदुभयनिबन्धनो निरोध इत्यर्थः ॥ १२ ॥
पाकशासनिनाऽभीक्ष्णं वध्यमाने शरोत्तमैः
ईरोड् मण्डलः
भागमेकन्त्रिधा भज्य द्विभागन्तारमुच्यते
एवं भविष्यतीत्येवं पितरस्तमथाब्रुवन् । 010a
वैरूप्यप्रतिपत्तिरेवमधिगतवैरूप्यस्य लघीयसी सारूप्यप्रतिपत्तिः ।
आत्मनोऽव्ययिनो ज्ञानमिदं पुत्रानुशासनम्
उन्मुच पाशांस्त्वमग्न एषां तज्जातस्यानहरहस्तु भद्रम् ।। १४ ।।
उर्व्वोश्च जानुजङ्घोरुद्वये चरणयोः क्रमात् ॥ ३०९.२ ॥
वल्लीवटे महायोगं चित्रकूटे नराधिपम् ॥ ९॥
आत्मार्थमुपचारं च अहं वक्ष्ये श्रुणुष्विह
कव्येन पितरश्चैव हव्येनाग्निश्च तर्पितः
ज्ञानजन्यातिशयभाक्त्वमेव ग्राह्यत्वमिति चेत्, नासावुपलभ्यते, न च संभवति भूतभविष्यतोरित्युक्तम् ।
यस्तु तीव्रमुमुक्षुः स्यात्स जीवन्नेव मुच्यते ॥ २३६ ॥
तं दृष्ट्वा व्यथितश्चासीत्स तदा कुम्भसम्भवः
अत ऊर्ध्वन्तु भूपालः पंचाशत् किरणावधि तत ऊर्ध्वकरैर्विप्र चक्रवर्ती नृपो भवेत् १८
आर्यपुत्र मयाप्येषा स्वप्रतिज्ञाद्य पूरिता ।। २३४
साꣳहितीर्देवताः उपनिषदस्तर्पयामि।\\
विनिर्ययौ रत्नशिलागृहाद् बहिस् तमालभासस् तरणिर् घनाद् इव ॥ प्न्च्_१३।५२ ॥
कदर्थनेत्यहो मोहाद्गोष्पदेऽप्युदधिभ्रमः ॥ ३२॥
रसान् सेवेत पित्तघ्नान् पित्तलानि विवर्जयेत्
धनस्थे यदि लग्नेशे निधिमान् बलसंयुते ।
लक्षणांशं तु नवधाऽऽभज्यैकांशं तु कुड्मलम् ४९
स्तासां युतिं च गणकाशु मम प्रचक्ष्व ।
पुण्यानामिव सङ्घातस्तेजसामिव पञ्जरः ॥
शिवालये तु ते यावत् तावत् पुण्यं विशेषतः ॥
८ परित्राणाय साधूनां विनाशाय च दुष्कृताम्।धर्मसंस्थापनार्थाय सम्भवामि युगे युगे॥४.८<br>
((९))। यशोधर, अप्रे᳡स् अवोइर् नोते꣡ क़ुए प्रीतिविशेषाः एस्त् ले तित्रे दु सेप्तिए᳡मे प्रकरण, चोम्मेन्ते सेम्ब्ले-त्-इल् ले चोलोफोन् : आदितः षष्ठ इति प्रथमाध्यायात् प्रभृति षश्ठो ऽयम् इत्य् अर्थः। एवम् उत्तरत्रापि योज्यम्।
((च्लोभाद्* धि मोहाद् अथ+वा भयेन च्))।
एतत् बीजपूरफलं भारते अपि वर्धमानः कश्चन फलविशेषः । एतत् बीजपूरफलम् अपि सस्यजन्यः आहारपदार्थः । इदं बीजपूरफलम् आङ्ग्लभाषायां Guava इति उच्यते । एतत् बीजपूरफलम् अकृष्टपच्यम् अपि । बीजपूरफलं देवानां नैवेद्यार्थम् अपि उपयुज्यते । एतत् बीजपूरफलम् अपि बहुविधं भवति ।
अस्व्स्स्_११।३।१: द्वाव्।एकविंशति।रात्रौ।प्रतिष्ठा।कामानाम्।प्रथमम्।।।त्रयाणाम्।अभिप्लवानाम्।प्रथमाव्।अन्तरा।अतिरात्रः।। (सत्त्र: २१-३२ दय्स्)
दुश्शासने तु निहते पुत्रास्तव महारथाः
यथासंभवपूजाभिः कर्मणा मनसा गिरा ।
कार्यशालायां बेङ्गलूरु-हुविनहदगलि-टूटिकोरिन्-हैदराबाद्-नगरेभ्यः विंशति-प्रतिभागिनः (पुरुषाः महिलाः बालाश्च) भागं गृहीतवन्तः।
सप्तदश उक्थ्यः
प्रेम्णा कायमहाप्लवेन भवता तीरान्तम् आपादितास् % तत्कर्मातिशयेन तेन निखिला लोकाः कलत्रीक्र्ताः ॥ ज्स्_१३ ॥
धूतपापं तथा तीर्थं समुद्रो दक्षिणस्तथा।। २२.३९ ।।
आधावतस्तेन धनुर्द्धरेण