Datasets:

biglam

/

gutenberg-poetry-corpus

like 6

Cruciamenta: verum enimvero nulla adaequest Acheruns

Atque ubi ego fui in lapicidinis.'

'Ergo hominum genus incassum frustraque laborat

Semper et in curis consumit inanibus aevom,

Nimirum quia non cognovit quae sit habendi

Finis et omnino quoad crescat vera voluptas.'

title of a poem. The work of Empedocles and the kindred works of

with the imaginative fancies of the dawn of ancient enquiry. He

professes to make both conducive to the practical purpose of

Quoniam haec ratio plerumque videtur

Tristior esse quibus non est tractata, retroque

Volgus abhorret ab hac.

Aeneadum genetrix, hominum divomque voluptas, etc.;--

and again the lines in the introduction to Book iii:--

Apparet divum numen sedesque quietae, etc.

but akin to, the impulses of poetry. That marvellous intensity of

Again, although his rhythm, even at its best, falls far short of

In caeloque deum sedes et templa locarunt,

Per caelum volvi quia nox et luna videtur,

Luna dies et nox et noctis signa severa

Noctivagaeque faces caeli flammaeque volantes.

Nubila sol imbres nix venti fulmina grando

Et rapidi fremitus et murmura magna minarum.

Urgerive superne obtritum pondere terrae,--

at ii. 569-580, by the sad and solemn movement of the close,--

Ploratus mortis comites et funeris atri,--

and at i. 101, by the line of cardinal significance, which ends a

Tantum religio potuit suadere malorum.

The poetical style of Lucretius is, like his rhythm, a true and

Usque adeo largos haustus e fontibu' magnis

Lingua meo suavis diti de pectore fundet.

Thus although the poetical style of Lucretius shows the traces of

immediately reproduced in such lines as these:--

Caeli subter labentia signa

Quae mare navigerum quae terras frugiferentis

Denique per maria ac montis fluviosque rapacis

Frondiferasque domos avium camposque virentis.

Frondiferasque novis avibus canere undique silvas.

Nam saepe in colli tondentes pabula laeta

Lanigerae reptant pecudes quo quamque vocantes

Invitant herbae gemmantes rore recenti.

Nec tenerae salices atque herbae rore vigentis

Fluminaque illa queunt summis labentia ripis.

Quam fluitans circum magnis anfractibus aequor

Ionium glaucis aspargit virus ab undis.

Severa silentia noctis

Undique cum constent.

Ut nubes facile interdum concrescere in alto

Cernimus et mundi speciem violare serenam

Aera mulcentes motu.

Pars etiam glebarum ad diluviem revocatur

Imbribus et ripas radentia flumina rodunt.

The changing face of Nature is to his spirit so full of power and

Morte obita quorum tellus amplectitur ossa,

Ossa dedit terrae proinde ac famul infimus esset.

Ergo cum primum magnas invecta per urbis

Munificat tacita mortalis muta salute.

Aeternumque daret matri sub pectore volnus,--

tacito mussabat medicina timore,--

tacita pectus dulcedine tangent,--

His ibi me rebus quaedam divina voluptas

Percipit adque horror.--

His language has the further power of producing a vague sense of

Altitonans Volturnus et auster fulmine pollens.

Nec fulmina nec minitanti

Murmure compressit caelum.

Murmura magna minarum, etc.

Impendent atrae formidinis ora superne.

Sustentata ruet moles et machina mundi.

Aut cecidisse urbis magno vexamine mundi.

Non si terra mari miscebitur et mare caelo.

Avia Pieridum peragro loca nullius ante

Trita solo;

Volvere curarum tristis in pectore fluctus,

Errare atque viam palantis quaerere vitae.

A similar power of imagination is shown in his more elaborate use

Sed quasi naufragiis magnis multisque coortis

Disiectare solet magnum mare transtra guberna

Antemnas proram malos tonsasque natantis,

Per terrarum omnis oras fluitantia aplustra

Ut videantur et indicium mortalibus edant,

Infidi maris insidias virisque dolumque

Ut vitare velint, neve ullo tempore credant,

Subdola cum ridet placidi pellacia ponti,

Sic tibi si finita semel primordia quaedam

Constitues, aevom debebunt sparsa per omnem

Disiectare aestus diversi materiari,

Numquam in concilium ut possint compulsa coire

Nec remorari in concilio nec crescere adaucta.

Pinea semiferi capitis velamina quassans,--

Quae caput a caeli regionibus ostendebat

Horribili super aspectu mortalibus instans.

It ver et Venus, et veris praenuntius ante

Pennatus graditur zephyrus, vestigia propter

Flora quibus mater praespargens ante viai

Cuncta coloribus egregiis et odoribus opplet.

But it is in describing actual scenes and actual aspects of human

Quod in magnis bacchatur montibu' passim,--

In the descriptions of Lucretius, as in those of Homer, there is

Nec validi possunt pontes venientis aquai